Grupa zewnętrzna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kladogram przedstawiający hipotetyczną filogenezę Avialae. Zaznaczony został klad Oviraptorosauria, którego najbliższą grupą zewnętrzną jest Confuciusornis, a odleglejszą Archaeopteryx[1]

Grupa zewnętrzna (ang. outgroup) – grupa organizmów stanowiąca klad wykorzystywany w kladystyce do celów porównawczych, często umożliwienia polaryzacji cech. Porównanie z grupą zewnętrzną jest niebezpośrednią metodą polaryzacji cech, wykorzystywaną do ustalenia, czy cecha występująca w grupie wewnętrznej (badanej) jest plezjomorfią czy apomorfią[2]. Jeśli jakaś cecha obecna jest w badanej grupie i w jej grupie siostrzanej, wówczas z dużym prawdopodobieństwem można ją uznać za cechę plezjomorficzną. Jeśli jakaś cecha jest nowa (nieobecna w grupie zewnętrznej) wówczas najprawdopodobniej jest apomorfią[3]. Każda grupa bezpośrednio zewnętrzna względem grupy badanej jest względną grupą siostrzaną badanej grupy. W analizach filogenetycznych często wykorzystuje się więcej niż jedną grupę zewnętrzną – jest to wymagane przy polaryzowaniu cech a priori. W takim przypadku druga grupa zewnętrzna jest grupą najbliższą dla kladu obejmującego grupę badaną i jej grupę siostrzaną (czyli pierwszą grupę zewnętrzną)[4].



 2. grupa zewnętrzna


unnamed

 Grupa siostrzana (1. grupa zewnętrzna)


 Grupa wewnętrzna 

 Takson 1



 Takson 2



 Takson 3





Przykładowy kladogram z Wileya i Liebermana[4]


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Teresa Maryańska, Halszka Osmólska, Mieczysław Wolsan. Avialan status for Oviraptorosauria. „Acta Palaeontologica Polonica”. 47 (1), s. 101, 2002. (ang.). 
  2. Cladistics Concepts: Definitions (Jargon). University of North Carolina Wilmington. [dostęp 2011-09-07]. (ang.).
  3. Clive A. Stace: Taksonomia roślin i biosystematyka. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN, 1993. ISBN 83-01-11251-4.
  4. a b Parsimony and parsimony analysis. W: E. O. Wiley, Bruce S. Lieberman: Phylogenetics: Theory and Practice of Phylogenetic Systematics. Wyd. drugie. Hoboken: John Wiley & Sons, Inc., 2011, s. 152–202. ISBN 978-1-118-01788-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]