Grupy ochronno-propagandowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grupy ochronno-propagandowe^[1] – sformowane przez Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego i WP^[2] w grudniu 1946 na terenie Polski w celu skutecznego przeprowadzenia akcji przedwyborczej. Ich zadaniem była organizacja wieców i spotkań wyborczych, propaganda, indoktrynacja oraz bezpośredni nacisk na ludność. Swoim zasięgiem w okresie poprzedzającym sfałszowane wybory do Sejmu Ustawodawczego w styczniu 1947 działania GOP objęły prawdopodobnie ok. 6 mln osób^[3].

GOP powstało z przekształcenia dotychczasowych brygad propagandowych i grup ochronnych. Całość podlegała kierownictwom wojewódzkim tworzonym przez dowództwa okręgów. GOP działały poprzez prowadzenie akcji uświadamiającej np. wiece, pogadanki, służyła m.in. pomocą sanitarną, konkretną pomocą w sprawach codziennych ludności^[4] (żniwa, wykopki), co również miało swoją wymowę propagandową. Według publikacji wydawanych w PRL, GOP zapewniała ludności, zwłaszcza mieszkańcom wsi i osad, ochronę przed bandami rabunkowymi i przed aktywnością oddziałów podziemia politycznego^[5].

Przypisy

↑ Mieczysław Jaworski. Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 1945-1965. 1984 s. 117
↑ "Wojskowe grupy ochronno-propagandowe w składzie od 5 do 45 żołnierzy" [w:] Kazimierz Sobczak. Lenino-Warszawa-Berlin: wojenne dzieje I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. 1878, s. 470
↑ "W czasie całej kampanii przedwyborczej wojskowe grupy ochronno-propagandowe przeprowadziły łącznie 42 510 wieców z udziałem około 7441 tys. ludzi" [w:] Henryk Dominiczak. W walce o Polskę Ludową: Udział Wojska Polskiego w przeobrażeniach ustrojowo-społecznych i gospodarczych, 1944-1948. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980, ISBN 83-11-06442-3. s. 246
↑ Studia Rzeszowskie – Tom 4 s. 58
↑ Henryk Dominiczak. W walce o Polskę Ludową: Udział Wojska Polskiego w przeobrażeniach ustrojowo-społecznych i gospodarczych, 1944-1948. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980, ISBN 83-11-06442-3. s. 181

[1] Mieczysław Jaworski. Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 1945-1965. 1984 s. 117

[2] "Wojskowe grupy ochronno-propagandowe w składzie od 5 do 45 żołnierzy" [w:] Kazimierz Sobczak. Lenino-Warszawa-Berlin: wojenne dzieje I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. 1878, s. 470

[3] "W czasie całej kampanii przedwyborczej wojskowe grupy ochronno-propagandowe przeprowadziły łącznie 42 510 wieców z udziałem około 7441 tys. ludzi" [w:] Henryk Dominiczak. W walce o Polskę Ludową: Udział Wojska Polskiego w przeobrażeniach ustrojowo-społecznych i gospodarczych, 1944-1948. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980, ISBN 83-11-06442-3. s. 246

[4] Studia Rzeszowskie – Tom 4 s. 58

[5] Henryk Dominiczak. W walce o Polskę Ludową: Udział Wojska Polskiego w przeobrażeniach ustrojowo-społecznych i gospodarczych, 1944-1948. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980, ISBN 83-11-06442-3. s. 181

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Centrala	Resort Bezpieczeństwa Publicznego (1944–1945) Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego (1945–1954) Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego (1954–1956)
Wojewódzkie UBP/UdsBP i im równorzędne	MUBP w Łodzi (na pr. WUBP) MUBP w Warszawie (na pr. WUBP) WUBP w Białymstoku WUBP w Bydgoszczy WUBP w Gdańsku WUBP w Katowicach WUBP w Kielcach WUBP w Koszalinie (od 1950) WUBP w Krakowie WUBP w Lublinie WUBP w Łodzi (teren) WUBP w Olsztynie WUBP w Opolu (od 1950) WUBP w Poznaniu WUBP w Rzeszowie WUBP w Szczecinie WUBP w Warszawie (teren) WUBP we Wrocławiu WUBP w Zielonej Górze (od 1950)
Pozostałe podległe centrali do 1954 r.	KBW MO ORMO SW WOP (od 1949)
Otoczenie i instytucje współpracujące	PPR (1942–1949) Kujbyszewiacy (1944–1945) PKB (od 1946) Operacja Cezary (1948–1952) KB KC PZPR (1949–1954) MSW PRL (1954–1956)
Poprzednik	Policja Polityczna
Następca	SB (1956–1990)