Gryf (chordofony) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gryf (szyjka, plamka) – drewniany element występujący w większości instrumentów strunowych (m.in. w skrzypcach, w gitarze) nad którym rozpięte są struny.

Wierzchnia część nazywana jest podstrunnicą. Najbardziej wysunięta część gryfu, gdzie znajdują się stroiki (inaczej klucze, maszynki, kołki), które służą do regulacji naciągu strun, nazywa się "główką" (lub "głową").

Budowa gryfu

Gryf ma zazwyczaj przekrój D lub C-kształtny. W przypadku instrumentów, w których siła naciągu strun jest duża (np. gitara akustyczna czy elektryczna) przez gryf jest poprowadzony pręt napinający (tzw. napinacz - truss rod). Napinacz wraz z twardym drewnem, z którego gryf się wykonuje (jesion, mahoń) zabezpiecza go przed nadmiernym wygięciem i utrzymuje go w odpowiedniej krzywiźnie.

Sposoby mocowania gryfu (gitara)

Ta sekcja od 2016-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Bolt-on – przykręcany do korpusu za pomocą śrub
Wklejany – podobnie jak Bolt-on, jednak mocowany przy użyciu kleju
Neck-thru (właśc. neck-through-body) – przedłużenie gryfu stanowi centralną część korpusu
Set-thru neck – połączenie bolt-on oraz neck-thru – gryf jest przedłużony i wchodzi głębiej w korpus, stanowi jednak osobny kawałek drewna
Set-in – gryf jest łączony z korpusem za pomocą złączy ciesielskich poprzecznych i jaskółczych ogonów.