Grzegorz Hałupka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grzegorz Hałupka
generał brygady rezerwy generał brygady rezerwy
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1970
Chorzów, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1989–2021

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

• WSOWP
• 102 pułk zmechanizowany
• Żandarmeria Wojskowa
• PKW Irak
• Oddział Specjalny ŻW
• Jednostka Wojskowa Agat
• DG RSZ
• 6 Brygada Powietrznodesantowa
• DG RSZ
• Inspektorat Wojsk Lądowych

Stanowiska

• dowódca plcz w pz
• dowódca kpcz w BP
• oficer operacyjny w Żandarmerii Wojskowej
• specjalista i szef wydziału w ŻW
• służba w ŻW PKW Irak
• szef wydziału, szef sztabu w Oddziale Specjalnym ŻW
• z-ca komendanta w OS ŻW
• zastępca dowódcy Jednostki Wojskowej Agat
• szef OS w Zarządzie SiD Inspektoratu Wojsk Specjalnych
• dowódca Brygady Powietrznodesantowej
• szef Zarządu WAiZ Inspektoratu Wojsk Lądowych DG RSZ
• cz.p.o. IWL

Główne wojny i bitwy

Stabilizacja Iraku

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Gwiazda Iraku Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych

Grzegorz Hałupka (ur. 28 listopada 1970 w Chorzowie) – generał brygady Wojska Polskiego; dowódca 6 Brygady Powietrznodesantowej w latach 2016–2018; członek Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności przy Prezydencie RP w ramach Narodowej Rady Rozwoju od 15 grudnia 2021 do 26 stycznia 2022.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych (1993), Uniwersytetu Opolskiego, w którym uzyskał tytuł magistra oraz ukończył studia podyplomowe. Studia podyplomowe z zakresu mobilizacji i pokojowego uzupełnienia wojsk w Akademii Obrony Narodowej, podyplomowe studia polityki obronnej w AON oraz szkolenie spadochronowo-desantowe[1][2][3].

Służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]

Służbę zawodową rozpoczął w Opolu w 1993 na stanowisku dowódcy plutonu czołgów w 102 pułku zmechanizowanym, a od 1994 w 5 Brygadzie Pancernej, gdzie dowodził kompanią czołgów. Od 1996 służył w jednostkach Żandarmerii Wojskowej, w których zajmował stanowiska: oficera operacyjnego, specjalisty i szefa wydziału. Jednocześnie w ramach tej formacji pełnił służbę w ramach PKW w Iraku podczas IV zmiany[4]. W 2005 w Oddziale Specjalnym ŻW w Gliwicach pełnił obowiązki szefa wydziału oraz szefa sztabu[5], a następnie objął stanowisko zastępcy komendanta[1]. W okresie tym brał udział między innymi w przygotowaniu żołnierzy do służby poza granicami kraju, były to misje w Iraku, Afganistanie i Libanie oraz zaangażowany był w tworzeniu kontyngentu w Republice Konga, w Czadzie i Republice Środkowej Afryki[6]. W 2011 został zastępcą dowódcy Jednostki Wojskowej Agat w Gliwicach[1]. W 2013 wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału Szkolenia w Zarządzie Szkolenia i Doktryn Inspektoratu Wojsk Specjalnych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych[1][6]. W 2014 mianowany był na stopień pułkownika[7].

2 maja 2016[a] minister obrony narodowej Antoni Macierewicz wręczył mu nominację na dowódcę 6 Brygady Powietrznodesantowej[8][9][10][11]. 29 listopada 2016 postanowieniem prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 listopada 2016 nominowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy[12]. W latach 2016–2017 był organizatorem i współorganizatorem ćwiczeń pod kryptonimem: „Swift Response 16”[b] „Airborne Detachment-16”; „Efes-16” w Turcji; „Dragon-17”[3]. Przygotowywał wydzielone pododdziały 6 BPD do dwóch kolejnych zmian w ramach Polskiego Kontyngentu Wojskowego KFOR (Kosowo Forces) oraz JMTG-U (Joint Multinational Training Group – Ukraine)[14]. 15 marca 2018 został powołany na członka Konwentu Akademii Wojsk Lądowych[15]. 2 lipca 2018 przekazał dowodzenie[c] 6 BPD dla gen. Szymona Koziatka. Następnie został wyznaczony na stanowisko szefa Zarządu Wojsk Aeromobilnych i Zmotoryzowanych (Inspektorat WL Dowództwa Generalnego RSZ)[18]. 21 stycznia 2020 został wybrany wiceprzewodniczącym Rady Programowej Akademii Wojsk Lądowych im. generała Tadeusza Kościuszki[19]. Od 29 stycznia 2020 do 20 marca 2020 czasowo pełnił obowiązki Inspektora Wojsk Lądowych[20][21].

31 stycznia 2021 w wieku 51 lat zakończył zawodową służbę wojskową[22]. 15 grudnia 2021 został powołany do Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności przy Prezydencie RP w ramach Narodowej Rady Rozwoju[23][24], w której uczestniczył do 16 stycznia 2022[25].

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

i inne

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zgodnie z podpisanym kontraktem do końca 2016 miał służyć w Inspektoracie Wojsk Specjalnych[2].
  2. ↑ Największe od dziesięcioleci manewry wojsk powietrznodesantowych NATO odbyły się w dwóch etapach. Pierwszy odbył się na początku czerwca 2017 na terenie Ośrodka Szkolenia Poligonowego w Toruniu. Z około 30 samolotów desantowało się 2 tys. żołnierzy po czym w pierwszym etapie opanowali most drogowy w Toruniu, w kolejnym zdobyli lotnisko w Hohenfels. W ramach ćwiczeń desantowali się żołnierze z 82 Dywizji Powietrznodesantowej, Brytyjczycy z 16 Brygady Desantowo-Szturmowej oraz żołnierze 16 Batalionu Powietrznodesantowego z 6BPD. Drugi etap odbył się na terenie Niemiec[13].
  3. ↑ Został odwołany przez ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka po dwuletnim dowodzeniu, co oznaczało, że zostało mu prawie rok do wypełnienia kadencji trzyletniej na stanowisku dowódcy 6 BPD[16][17].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Gałecki 2017 ↓, s. 254.
  2. ↑ a b 6 Brygada zrobi krok w stronę specjalsów. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-04-16].
  3. ↑ a b Iwański 2017 ↓, s. 2-4.
  4. ↑ Awanse generalskie. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-04-16].
  5. ↑ Narodowe Święto Niepodległości w Gliwicach. wp.mil.pl. [dostęp 2022-04-16].
  6. ↑ a b Borańska-Chmielewska 2016 ↓, s. 8.
  7. ↑ Prezydent mianował na stopnie generalskie. bbn.gov.pl. [dostęp 2022-04-16].
  8. ↑ Gałecki 2018 ↓, s. 52.
  9. ↑ Borańska-Chmielewska 2018 ↓, s. 21.
  10. ↑ Spadochroniarze mają wreszcie nowego dowódcę. dziennikpolski24.pl. [dostęp 2022-04-15].
  11. ↑ Pułkownik Grzegorz Hałupka został dowódcą 6 Brygady Powietrznodesantowej. wp.mil.pl. [dostęp 2022-04-16].
  12. ↑ Awanse generalskie. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-04-16].
  13. ↑ Spadochroniarze NATO desantują się w Polsce. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-04-16].
  14. ↑ Iwański 2017 ↓, s. 4.
  15. ↑ W Akademii Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki odbyło się inauguracyjne posiedzenie Konwentu. wojsko-polskie.p. [dostęp 2022-04-16].
  16. ↑ Jak minister Mariusz Błaszczak odwołuje generałów. wyborcza.pl. [dostęp 2022-04-16].
  17. ↑ Mariusz Błaszczak zwalnia generałów. "W przeciwieństwie do Macierewicza robi to w białych rękawiczkach". wyborcza.pl. [dostęp 2022-04-16].
  18. ↑ Jakuboszczak 2020 ↓, s. 158.
  19. ↑ Pierwsze obrady Rady Programowej AWL. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2022-04-19].
  20. ↑ Nowi generałowie w szeregach Dowództwa Generalnego RSZ [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2022-04-16] (pol.).
  21. ↑ Jakuboszczak 2020 ↓, s. 222.
  22. ↑ Zmiany kadrowe w Dowództwie Generalnym RSZ. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2022-04-16].
  23. ↑ Profesor Przemysław Żurawski vel Grajewski został powołany na Przewodniczącego Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności przy Prezydencie RP. trimarium.pl. [dostęp 2022-04-16].
  24. ↑ Prezydent powołał Radę ds. Bezpieczeństwa i Obronności. „Wygrywamy wojnę wydaną naszemu krajowi”. wprost.pl. [dostęp 2022-04-16].
  25. ↑ Decyzja Nr 1 szefa kancelarii prezydenta RP z 16 stycznia 2022 zmieniająca decyzję w sprawie Narodowej Rady Rozwoju – Rady do spraw Bezpieczeństwa i Obronności przy prezydencie RP.
  26. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 31
  27. ↑ Postanowienie Prezydenta RP z 14 lipca 2003. infor.pl. [dostęp 2022-04-12].
  28. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Nr: 258/05 z dnia 23 października 2005
  29. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Nr:277/07 z dnia 28 czerwca 2007
  30. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Nr: 112.92.2016 z dnia 23 listopada 2016

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2019. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 158, 222. ISSN 1734-2317.
  • Artur Gałecki (red.): Kronika Wojska Polskiego 2017. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 52. ISSN 1734-2317.
  • Artur Gałecki (red.): Kronika Wojska Polskiego 2016. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 254. ISSN 1734-2317.
  • Wiesław Iwański (red.): Spadochroniarz. Magazyn Spadochroniarzy Polskich 2017 NR 85. Warszawa: Związek Polskich Spadochroniarzy, 2017, s. 2-4. ISSN 1426-5168.
  • Izabela Borańska-Chmielewska (red.): Polska Zbrojna 2016. Warszawa: Artdru, 2016, s. 8. ISSN 0867-4523.
  • Izabela Borańska-Chmielewska (red.): Polska Zbrojna 2018. Warszawa: Artdru, 2018, s. 21. ISSN 0867-4523.
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2017

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_Hałupka&oldid=75258879”