Guy Guermeur – Wikipedia, wolna encyklopedia

Guy Guermeur
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1930
Watigny

Zawód, zajęcie

polityk, urzędnik, samorządowiec

Alma Mater

École nationale d’administration

Stanowisko

poseł do Zgromadzenia Narodowego (1973–1981), poseł do Parlamentu Europejskiego (1984–1989, 1993–1994)

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja) Kawaler Orderu Zasługi Rolniczej (Francja)

Guy Jean Guermeur (ur. 11 stycznia 1930 w Watigny) – francuski polityk, urzędnik i samorządowiec, parlamentarzysta krajowy, w latach 1984–1989 i 1993–1994 poseł do Parlamentu Europejskiego II i III kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jeana Guermeura, pracownika służb podatkowych, i Marie-Anne Treguier. Uzyskał bakalaureat z nauk eksperymentalnych, następnie magisterium z prawa na Uniwersytecie Paryskim. Kształcił się też w szkole wyższej administracji fiskalnej École nationale des Douanes. Pracował następnie w krajowych służbach podatkowych, w tym od 1960 do 1964 na Nowej Kaledonii. W latach 1965–1967 uczył się w École nationale d’administration (promocja Marcel Proust). Pracował następnie jako zastępca prefekta i szef gabinetu prefekta Sekwany-Saint-Denis, a także pracownik gabinetów w resortach finansów i rozwoju przemysłowego. Później był również urzędnikiem w ministerstwie finansów i administratorem gminy Paryż (1981–1984, 1989–1993)[1].

Został członkiem Zgromadzenia na rzecz Republiki. Był radnym w departamencie Finistère i kantonie Douarnenez (1975–1982), a także wiceprzewodniczącym rady regionalnej Bretanii (1974–1982). W latach 1973–1981 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym V i VI kadencji (należał do grupy Zgromadzenia na rzecz Republiki, a potem Partii Republikańskiej)[2]. Jako parlamentarzysta zaproponował projekt prawa, które zrównywało korzyści dla nauczycieli prywatnych i publicznych oraz zwiększało swobodę dyrektorów szkół w doborze personelu[3].

W 1984 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego, w 1989 nie uzyskał reelekcji (mandat objął jednak 31 marca 1993 w miejsce Alaina Lamassoure). W obydwu kadencjach przystępował do Europejskiego Sojuszu Demokratycznego, należał m.in. do Komisji ds. Kontroli Budżetu, Komisji ds. Rozwoju i Współpracy oraz Komisji ds. Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Ochrony Konsumentów[4]. Został później członkiem zarządu organizacji Enseignement et Liberté oraz działaczem Generation Europe Foundation i Oidel (zajmujących się tematyką edukacji)[5][3].

W 1957 poślubił Mireille Racine, ma dwóch synów i córkę. Oficer Legii Honorowej, kawaler Orderu Narodowego Zasługi, Orderu Palm Akademickich oraz Orderu Zasługi Rolniczej[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Marie-Thérèse Frank, Pierre Mignaval: Témoins et acteurs des politiques de l'éducation depuis la Libération. T. 2: Inventaire de soixante-six entretiens. INRP, 2000, s. 96–97. ISBN 978-2-7342-0672-9. [dostęp 2019-10-08]. (fr.).
  2. Guy Guermeur. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2019-09-11]. (fr.).
  3. a b Clotilde Hamon: Guy Guermeur: «Une école en liberté conditionnelle». famillechretienne.fr, 29 grudnia 2009. [dostęp 2019-09-11]. (fr.).
  4. Guy Guermeur. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-09-11].
  5. CONSEIL D'ADMINISTRATION. enseignementliberte.org. [dostęp 2019-09-11]. (fr.).