H0 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lokomotywa Siemens Vectron 193 w skali H0

Skala H0 – nazwa stosowanej w modelarstwie kolejowym skali 1:87 i rozstawie szyn 16,5 milimetra[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze modele kolejowe wykonane w skali H0 były zaprezentowane na Targach Lipskich w 1935 roku przez niemieckie firmy modelarskie Trix oraz Märklin. Do 1950 roku były oznaczane jako skala 00 (później w Wielkiej Brytanii oznaczano tak skalę 1:76)[1]. Później modele kolejowe w tej skali były produkowane przez wiele niemieckich firm modelarskich[2]. Po drugiej wojnie światowej modele kolejowe były dodatkowo produkowane w NRD przez firmy Piko oraz Gützold. Modele kolejek w skali H0 były typowe dla Niemiec Wschodnich, ze względu na normatywy mieszkaniowe, które ustanawiały 40 m² powierzchni mieszkań[3]. Największa makieta kolejowa w skali H0 nosi nazwę Miniatur Wunderland i znajduje się w Hamburgu[4].

Obecnie H0 jest najbardziej rozpowszechnioną skalą w modelarstwie kolejowym[1]. Jej wielkość pozwala na dobre oddanie szczegółów, a także samodzielne wykonywanie i przerabianie modeli[1]. Liczne firmy modelarskie produkują bogaty asortyment modeli gotowych, poszczególnych części i akcesoriów do makiet w tej skali[1]. Produkowane są w tej skali także modele pojazdów, w tym pojazdów bojowych, gotowe lub do sklejania[1]. Stosowanie taboru i torów różnych firm sprawia w praktyce pewne problemy związane z różnymi systemami sprzęgów stosowanymi przez dużych producentów, oraz profilami torów[1]. W skali tej istnieją także dwa systemy zasilania: prądem stałym z dwóch szyn o różnych biegunach, oraz stosowany głównie przez firmę Märklin system trzyszynowy prądu przemiennego[1].

Pochodnymi skalami w tej samej podziałce 1:87 są H0m o szerokości toru 12 mm, H0e o szerokości toru 9 mm i H0f o szerokości toru 6,5 mm, odpowiadające kolejom wąskotorowym o szerokości toru odpowiednio 1000 mm, 750 mm i 600 mm[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Ryszard Pyssa. Wielkość, podziałka, szerokość toru. „Świat Kolei”. 1/2000(54), s. 41, 2000. Łódź: EMI-Press. 
  2. Ralf Schmeink: Elektrische Eisenbahnen. (niem.).
  3. Praca zbiorowa: Modele kolejek. 2006, s. 236. ISBN 83-7319-834-2.
  4. Schweizer Radio: Grösste Modelleisenbahn der Welt. (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]