French
DeutschHMS Arno – Wikipedia, wolna encyklopedia
 „Arno” w 1915 r. (na drugim planie pancernik „Swiftsure”) | |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki | 1913 |
| Wodowanie | 22 grudnia 1914 |
Zamówiony dla  Marinha Portuguesa | |
| Nazwa | NRP „Liz” |
 Royal Navy | |
| Nazwa | HMS „Arno” |
| Wejście do służby | czerwiec 1915 |
| Zatonął | 23 marca 1918 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa: 600 ton |
| Długość | 70,1 metra między pionami |
| Szerokość | 6,71 m |
| Zanurzenie | 2,14 m |
| Napęd | |
| 2 zespoły turbin parowych Parsonsa o łącznej mocy 8000 KM 4 kotły Yarrow 2 śruby | |
| Prędkość | 29 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 4 działa kal. 76 mm (4 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe | 3 × 450 mm (3 x I) |
| Załoga | 70 |
HMS Arno – brytyjski niszczyciel z okresu I wojny światowej. Pierwotnie okręt został zamówiony we Włoszech przez rząd Portugalii i zwodowany 22 grudnia 1914 roku jako NRP „Liz” w stoczni Ansaldo w Genui. W trakcie wyposażania jednostka została zakupiona przez Wielką Brytanię i weszła w skład Royal Navy w czerwcu 1915 roku, już jako HMS „Arno”. Okręt zatonął w rejonie Dardaneli 23 marca 1918 roku, po kolizji z innym brytyjskim niszczycielem – HMS „Hope”.
Projekt i budowa
[edytuj | edytuj kod]Projekt przyszłego HMS[a] „Arno” bazował na budowanych dla Regia Marina niszczycielach typu Soldato[1][b]. Okręt różnił się jednak od pierwowzoru podniesionym pokładem dziobowym, powiększonym pomostem bojowym, dwoma kominami zamiast trzech i odmiennym rozmieszczeniem wyrzutni torped[1].
„Arno” zbudowany został w stoczni Ansaldo w Genui na zamówienie Marinha Portuguesa[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1913 roku, a zwodowany został jako NRP[c] „Liz” 22 grudnia 1914 roku[1][2].
Dane taktyczno-techniczne
[edytuj | edytuj kod]„Arno” był niewielkim niszczycielem o długości między pionami 70,1 metra, szerokości 6,71 metra i zanurzeniu 2,14 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 600 ton, a pełna 750 ton[2][3][d]. Okręt napędzany był przez dwa zestawy turbin parowych systemu Parsonsa o łącznej mocy 8000 KM, do których parę dostarczały cztery kotły Yarrow[2][3][e]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 29 węzłów[3][4][f].
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się cztery pojedyncze działa kalibru 76 mm (3 cale) QF L/45 [1][3]. Uzbrojenie uzupełniały trzy pojedyncze wyrzutnie torped kal. 450 mm (18 cali)[1][3][g].
Załoga okrętu składała się z 70 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][3].
Służba
[edytuj | edytuj kod]Będący w trakcie prac wyposażeniowych niszczyciel został w maju 1915 roku zakupiony przez rząd brytyjski i wszedł do służby w Royal Navy w czerwcu 1915 roku, jako HMS „Arno”[1][3][h]. Tym samym jednostka stała się jedynym zagranicznym okrętem zakupionym przez brytyjską marynarkę[2][3]. Niszczyciel pełnił podczas I wojny światowej służbę eskortową na Morzu Śródziemnym[3]. W styczniu 1918 roku niszczyciel otrzymał numer taktyczny D06[6]. Jednostka zatonęła w rejonie Dardaneli 23 marca 1918 roku, po kolizji z brytyjskim niszczycielem HMS „Hope”[1][7].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ HMS – His/Her Majesty’s Ship – Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
- ↑ Gogin 2018L ↓ twierdzi, że projekt okrętu był zbliżony do budowanych dla Royal Navy niszczycieli typu River.
- ↑ NRP – Navio da República Portuguesa – Okręt Republiki Portugalii.
- ↑ Podobnie twierdzi Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 21. Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 373 i Gozdawa-Gołębiowski i Wywerka Prekurat 1994 ↓, s. 597 podają, że wyporność niszczyciela wynosiła 550 ton.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 373 podaje, że okręt wyposażony był w kotły firmy Thornycroft.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 373 i Gozdawa-Gołębiowski i Wywerka Prekurat 1994 ↓, s. 597 podają, że maksymalna prędkość niszczyciela wynosiła 28 węzłów.
- ↑ Brytyjskie torpedy 18-calowe miały faktyczny kaliber 17,72 cala (450 mm)[5].
- ↑ Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 21 podaje, że okręt zakupiono w marcu 1915 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
- Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain. www.navweaps.com. [dostęp 2018-05-06]. (ang.).
- Norman Friedman: British Destroyers: From Earliest Days to the Second World War. Barnsley: Seaforth Publishing, 2009. ISBN 978-1-84832-049-9. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: ARNO destroyer (1915). Navypedia. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
- Ivan Gogin: LIZ destroyer. Navypedia. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
