HMS C11 – Wikipedia, wolna encyklopedia

HMS C11

okręt klasy C
Historia
Stocznia	Vickers, Barrow-in-Furness
Położenie stępki	6 kwietnia 1906
Wodowanie	27 marca 1907
Royal Navy
Wejście do służby	9 września 1907
Wycofanie ze służby	14 lipca 1909
Los okrętu	zatopiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	287 ton (wynurzony), 316 ton (zanurzony)
Długość	43,64 metra
Zanurzenie	4,11 metra
Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość	12 węzłów na powierzchni 7 węzłów zanurzony
Zasięg	2800 km przy 7 węzłach
Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga	16

HMS C11 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1906–1907 w Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 27 marca 1907 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 3 września 1907 roku.

Okręt został zatopiony w wyniku kolizji z węglowcem na południe od w Cromer w dniu 14 lipca 1909 roku. Tylko trzech marynarzy przeżyło, m.in. Geoffrey R. S. Watkins, późniejszy dowódca wielu okrętów wojennych np. HMS E45.

• Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 36. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).

• Okręty podwodne typu C. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
• HMS C11, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
• BriTsuB - C Class Coastal Submarine. britsub.x10.mx. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-21)].
• In memory of those who lost their lives on the HMS C-11 July 14, 1909