Hańba domowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hańba domowa – zbiór wywiadów z polskimi pisarzami, które przeprowadził Jacek Trznadel. Tematyka wywiadów dotyczy postawy polskich twórców literatury w latach stalinizmu, na przełomie lat 40. i 50. XX wieku. Otwierający książkę esej Hańba domowa stanowi wprowadzenie do problematyki.

Książka ukazała się w 1986 w Paryżu, w Instytucie Literackim, w serii biblioteki „Kultury”. W tym samym roku Hańba domowa ukazała się w Polsce, w podziemnym wydawnictwie Nowa.

Tytuł książki pochodzi z fragmentu utworu Cypriana Norwida Duch Adama i skandal:

Po zgonie jeszcze w swym ukrywa łonie
H a ń b ę - d o m o w ą !^[1]

• Nota redakcyjna
• Jacek Trznadel: Hańba domowa

Rozmowy z pisarzami:

• Zbigniew Kubikowski: Inwazja z obcej planety
• Jerzy Andrzejewski: Czerwony system pogardy
• Wiktor Woroszylski: Myśmy żyli w literaturze
• Maria Janion: Pokój i Socjalizm, czyli wygnanie i przemoc
• Witold Wirpsza: Wygonienie diabła Belzebubem, czyli artysta w stalinowskim getcie
• Jarosław Marek Rymkiewicz: Nieśmiertelny Stalin i złowieszcze więzienie nudy
• Julian Stryjkowski: Olbrzymia czarna przestrzeń
• Jacek Bocheński: Byłem zahipnotyzowany
• Zbigniew Herbert: Wypluć z siebie wszystko
• Marian Brandys: Tragedia lewicujących liberałów
• Andrzej Braun: Były we mnie jakby dwie osobowości
• Jan Józef Lipski: Niezrozumiały i porażający amok
• Jan Józef Szczepański: Śnił mi się dyktator bez butów
• Jacek Łukasiewicz: Czarodziejska góra komunizmu
• Zamiast posłowia

• Hańba domowa (wstęp, rozmowa ze Zbigniewem Herbertem, posłowie) [online], jacektrznadel.pl [zarchiwizowane z adresu 2011-09-07] .