Hakka (grupa etniczna) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hakka
客家 / Hak-kâ / Kèjiā ren
Populacja	ok. 40 mln w ChRL, 75 mln na całym świecie
Miejsce zamieszkania	Chiny (Guangdong, Fujian, Jiangxi), Tajwan, Indonezja, Malezja
Język	hakka
Religia	buddyzm, taoizm, chrześcijaństwo
Grupa	Han

Hakka − grupa Chińczyków Han, mówiąca językami z grupy hakka, z sinickiej rodziny języków. Kulturowo najbardziej odbiegająca od innych podgrup Chińczyków, uważająca się jednak za Hanów i tak oficjalnie klasyfikowana. Większość zamieszkuje Chińską Republikę Ludową; stanowią też ok. 12% ludności Tajwanu. Duże kolonie Hakków tworzą część chińskiej diaspory w Azji Południowo-Wschodniej.

Według spisu z 1990 roku w ChRL mieszkało ok. 38 mln. Hakków, a Międzynarodowe Stowarzyszenie Hakków oceniało światową ich populację na ok. 75 mln w 1992 roku^[1].

Charakterystycznym typem architektury hakkańskiej są obronne domy, zwane tulou.

Wybitni Hakkowie

Przypisy

↑ Paul Friedrich: Encyclopedia of world cultures 6. Russia and Eurasia, China.. Boston, Mass: Hall, 1994, s. 436-439. ISBN 0-8168-8840-X, ISBN 978-0-8168-8840-5, ISBN 0-8161-1810-8, ISBN 978-0-8161-1810-6. (ang.).

[encyklopedia-1] Paul Friedrich: Encyclopedia of world cultures 6. Russia and Eurasia, China.. Boston, Mass: Hall, 1994, s. 436-439. ISBN 0-8168-8840-X, ISBN 978-0-8168-8840-5, ISBN 0-8161-1810-8, ISBN 978-0-8161-1810-6. (ang.).

[1]