Halibut czarny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Halibut czarny
	Reinhardtius hippoglossoides
	(Walbaum, 1792)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	flądrokształtne
Rodzina	flądrowate
Rodzaj	Reinhardtius; Gill, 1861
Gatunek	halibut czarny
Synonimy
	Hippoglossus groenlandicus Günther, 1862; Hippoglossus groenlandiensis Günther, 1862; Pleuronectes hippoglossoides Walbaum, 1792; Pleuronectes pinguis Fabricius, 1824; Reinhardtius hippoglossoides matsuurae Jordan & Snyder, 1901; Reinhardtius matsuurae Jordan & Snyder, 1901;
	Hippoglossus groenlandicus Günther, 1862; Hippoglossus groenlandiensis Günther, 1862; Pleuronectes hippoglossoides Walbaum, 1792; Pleuronectes pinguis Fabricius, 1824; Reinhardtius hippoglossoides matsuurae Jordan & Snyder, 1901; Reinhardtius matsuurae Jordan & Snyder, 1901;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Halibut czarny^[2], halibut niebieski^[3], kulbak czarny^[4]^[a] (Reinhardtius hippoglossoides) – gatunek jadalnej ryby morskiej z rodziny flądrowatych (Pleuronectidae), nazywany również halibutem mniejszym lub grenlandzkim. Różnorodność nazw tego gatunku odzwierciedla cechy budowy, miejsca występowania i porównanie z pokrewnym halibutem białym. Niebieski i czarny nawiązuje do boków ciała - z jednej strony ciemnoniebieskie, z drugiej niemal czarne, grenlandzki – poławiany wokół Grenlandii, mniejszy – ryba mniejsza od halibuta białego. Jest również od niego bardziej pospolita, poławiana gospodarczo na dużą skalę.

Głowa halibuta niebieskiego z widocznym lewym okiem na grzbiecie

Zasięg występowania

Chłodne wody oceaniczne półkuli północnej, zwłaszcza okołobiegunowe. Preferuje wody o temperaturze poniżej 4 °C.

Charakterystyka

Halibut niebieski jest dużą rybą drapieżną. Osiąga przeciętnie do 1 m, maksymalnie do 1,2 m długości i kilkunastu kilogramów masy ciała. Otwór gębowy duży i uzębiony. Lewe oko jest położone na grzbietowej części głowy. Prawa strona ciała ciemniejsza. Linia boczna wyraźnie zaznaczona, ciągła.

Halibut niebieski poluje w wodach pelagialnych i bentopelagialnych. Najczęściej przebywa w toni wodnej od 20–2000 metrów od powierzchni.

Żywi się skorupiakami, rybami i przydennymi bezkręgowcami.

Gatunkiem pokrewnym jest halibut biały (Hippoglossus hippoglossus).

Przypisy

↑ Reinhardtius hippoglossoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973 (wyd. II 1976), seria: Mały słownik zoologiczny.
↑ Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.
↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.

Uwagi

↑ Zobacz: kulbak czarny

Bibliografia

FritzF. Terofal FritzF., ClausC. Militz ClausC., Ryby morskie, HenrykH. Garbarczyk (tłum.), EligiuszE. Nowakowski (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 198, ISBN 83-7129-306-2, OCLC 830127003 .

Linki zewnętrzne

Opis w Fishbase

[itis-1] Reinhardtius hippoglossoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[mszR-2] Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973 (wyd. II 1976), seria: Mały słownik zoologiczny.

[Rutk-3] Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.

[Nikolski-4] G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.

[Uwaga1-5] Zobacz: kulbak czarny

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]