Halictini – Wikipedia, wolna encyklopedia
Halictini[1] | |
Thomson, 1869 | |
Halictus scabiosae | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd | |
Nadrodzina | |
(bez rangi) | pszczołokształtne |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | Halictini |
Halictini – plemię pszczół z rodziny smuklikowatych i podrodziny smuklikowatych właściwych.
Pszczoły małych i średnich rozmiarów, o jednolitej budowie ciała. Oskórek u większości gatunków wschodniej półkuli jest czarny lub matowo zielonkawy, natomiast u gatunków z półkuli zachodniej, zwłaszcza z podplemienia Caenohalictina, oskórek może być metalicznie zielony lub niebieski. Gatunki pasożytnicze jednak nigdy nie są metalicznie ubarwione. Samice gatunków niekleptopasożytniczych mają metasomę z wyspecjalizowanym podłużnym polem środkowym na piątym tergicie niepodzielonym wcięciem. U samców siódmy tergit podzielony jest poprzeczną, zwykle żeberkowną listewką na część górną, zwykle o wyraźnie bezwłosej płytce pygidialnej i część dolną, silnie podwiniętą, tak że listewka ta tworzy pozorny wierzchołek omawianego tergitu. Liczne gatunki cechują się osłabieniem żyłek w odsiebnej części skrzydła przedniego. Samce wielu gatunków mają zlane ze sobą lub szeroko połączone stawowo: pierwszy i drugi człon stóp tylnej pary odnóży[2].
Do plemienia tego należy 25 rodzajów, zgrupowanych w 4 podplemiona[2]:
- podplemię: Thrinchostomina
- podplemię: Caenohalictina
- podplemię: Sphecodina
- podplemię: Halictina