Halina Krzyżanowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Halina Krzyżanowska (ur. 4 sierpnia 1867 w Courbevoie, zm. 18 stycznia 1937 w Rennes) – polska i francuska pianistka i kompozytorka.

Urodziła się w Courbevoie pod Paryżem w dużej muzycznej rodzinie zubożałej arystokracji pochodzącej z Polski. Jej rodzicami byli Franciszek Krzyżanowski i Józefina Maria.

W wieku 13 lat zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie śpiewu w Konserwatorium Paryskim, gdzie następnie studiowała fortepian u Féliksa Le Couppey i Antoine'a François Marmontela, a kompozycję u Ernesta Guirauda. Pierwsze wyróżnienie uzyskała w 1881^[1], drugą nagrodę w styczniu 1883 a pierwszą w 1885. Pierwszy koncert zagrała w 1885.

Komponowała głównie utwory fortepianowe^[2], utwory kameralne, a także sonatę na wiolonczelę, skrzypce i inne utwory^[3].

Od 1900 roku była profesorem kursu fortepianu w Konserwatorium w Rennes. Koncertowała w wileu krajach Europy^[4].

Zmarła w swoim domu przy rue du Bois Rondel w wieku 69 lat. Została pochowana 21 stycznia na cmentarzu północnym w Rennes^[5].

Przypisy

↑ Pierwsze wyróżnienie dla panny Krzyżanowskiej w wieku 14 lat. „Le Temps”, 1881-08-02. (fr.).
↑ „La Petite Gironde”, 1927-12-09. (fr.).
↑ 1887–1888 panna Krzyżanowska poznaje tajniki kompozycji muzycznej. „La Revue littéraire septentrionale”. (fr.).
↑ Jarosław Zieliński: The Poles in Music. Polish Music Journal. [dostęp 2019-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-26)]. (ang.).
↑ Nekrolog. „L'Ouest-Éclair”, 1937-01-20. (fr.).