Hannes Reichelt – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | SC-Sparkasse Radstadt | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 183 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | 7.12 2001, Val d’Isère | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | 20.12 2002, Val Gardena (2. miejsce - super G) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Hannes Reichelt (ur. 5 lipca 1980 w Altenmarkt im Pongau) – austriacki narciarz alpejski, dwukrotny medalista mistrzostw świata seniorów i juniorów.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 22 sierpnia 1995 roku w Thredbo, gdzie w zawodach FIS Race zajął 37. miejsce w gigancie. W 2000 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając brązowe medale w supergigancie i kombinacji. Był tam też piąty w slalomie.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 7 grudnia 2001 roku w Val d’Isère, gdzie nie ukończyła supergiganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 20 grudnia 2002 roku w Val Gardena, zajmując drugie miejsce w tej samej konkurencji. W zawodach tych rozdzielił Didiera Défago ze Szwajcarii i Marco Büchela z Liechtensteinu. Blisko trzy lata później, 1 grudnia 2005 roku w Beaver Creek odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, wygrywając supergiganta i wyprzedzając Kanadyjczyka Erika Guaya i swego rodaka, Matthiasa Lanzingera. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2011/2012, kiedy zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2007/2008 wywalczył Małą Kryształową Kulę, a w sezonach 2013/2014 i 2014/2015 zajmował drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu.
Na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek w 2015 roku wywalczył złoty medal w supergigancie, wyprzedzając Kanadyjczyka Dustina Cooka i Francuza Adriena Théaux. Na rozgrywanych cztery lata wcześniej mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w tej samej konkurencji zajął drugie miejsce, rozdzielając Włocha Christofa Innerhofera i Ivicę Kostelicia z Chorwacji. Był też czwarty w supergigancie podczas mistrzostw świata w Schladming, przegrywając walkę o podium z Akselem Lundem Svindalem z Norwegii o 0,33 sekundy. W 2006 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, zajmując dziesiąte miejsce w supergigancie.
W marcu 2021 r. ogłosił zakończenie kariery[1].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 18 lutego | 2006 | ![]() | Supergigant | 1:30,65 | +0,74 | ![]() |
12. | 15 lutego | 2018 | ![]() | Zjazd | 1:40,25 | +1,51 | ![]() |
11. | 16 lutego | 2018 | ![]() | Supergigant | 1:24,44 | +0,96 | ![]() |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF1 | 2 lutego | 2003 | ![]() | Supergigant | 1:38,80 | - | ![]() |
DNF1 | 14 lutego | 2007 | ![]() | Gigant | 2:19,64 | - | ![]() |
30. | 13 lutego | 2009 | ![]() | Gigant | 2:18,82 | - | ![]() |
2.![]() | 9 lutego | 2011 | ![]() | Supergigant | 1:38,31 | +0,60 | ![]() |
16. | 12 lutego | 2011 | ![]() | Zjazd | 1:58,41 | +2,58 | ![]() |
4. | 6 lutego | 2013 | ![]() | Supergigant | 1:23,96 | +0,55 | ![]() |
DNF1 | 9 lutego | 2013 | ![]() | Zjazd | 2:01,32 | - | ![]() |
1.![]() | 5 lutego | 2015 | ![]() | Supergigant | 1:15,68 | - | - |
13. | 7 lutego | 2015 | ![]() | Zjazd | 1:43,18 | +0,94 | ![]() |
10. | 9 lutego | 2017 | ![]() | Supergigant | 1:25,38 | +1,09 | ![]() |
17. | 12 lutego | 2017 | ![]() | Zjazd | 1:38,91 | +1,08 | ![]() |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 21 lutego | 2000 | ![]() | Zjazd | 1:10,77 | +1,29 | ![]() |
3.![]() | 22 lutego | 2000 | ![]() | Supergigant | 1:15,69 | +0,82 | ![]() |
5. | 25 lutego | 2000 | ![]() | Slalom | 1:52,95 | +0,89 | ![]() |
15. | 26 lutego | 2000 | ![]() | Gigant | 1:52,09 | +1,52 | ![]() |
3.![]() | 26 lutego | 2000 | ![]() | Kombinacja | 31,36 pkt | +7,70 pkt | ![]() |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 2002/2003: 42.
- sezon 2003/2004: 138.
- sezon 2004/2005: 95.
- sezon 2005/2006: 20.
- sezon 2006/2007: 48.
- sezon 2007/2008: 10.
- sezon 2008/2009: 41.
- sezon 2009/2010: 27.
- sezon 2010/2011: 23
- sezon 2011/2012: 5.
- sezon 2012/2013: 8.
- sezon 2013/2014: 12.
- sezon 2014/2015: 6.
- sezon 2015/2016: 16.
- sezon 2016/2017: 10.
- sezon 2017/2018: 10.
- sezon 2018/2019: 27.
Zwycięstwa w zawodach
[edytuj | edytuj kod]Beaver Creek – 1 grudnia 2005 (supergigant)
Beaver Creek – 3 grudnia 2007 (supergigant)
Whistler – 23 lutego 2008 (gigant)
Bormio – 13 marca 2008 (supergigant)
Hinterstoder – 5 lutego 2011 (supergigant)
Bormio – 29 grudnia 2012 (zjazd)
Kitzbühel – 25 stycznia 2014 (zjazd)
Beaver Creek – 6 grudnia 2014 (supergigant)
Wengen – 18 stycznia 2015 (zjazd)
Garmisch-Partenkirchen – 28 lutego 2015 (zjazd)
Garmisch-Partenkirchen – 28 stycznia 2017 (zjazd)
Aspen – 16 marca 2017 (supergigant)
Pozostałe miejsca na podium w zawodach
[edytuj | edytuj kod]Val Gardena – 20 grudnia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
Lillehammer – 13 marca 2003 (supergigant) – 3. miejsce
Kitzbühel – 20 stycznia 2006 (supergigant) – 3. miejsce
Adelboden – 5 stycznia 2008 (gigant) – 3. miejsce
Whistler – 21 lutego 2008 (supergigant) – 2. miejsce
Alta Badia – 21 grudnia 2008 (gigant) – 3. miejsce
Kvitfjell – 7 marca 2010 (supergigant) – 2. miejsce
Lake Louise – 26 listopada 2011 (zjazd) – 3. miejsce
Alta Badia – 18 grudnia 2011 (gigant) – 2.miejsce
Wengen – 14 stycznia 2012 (zjazd) – 2.miejsce
Garmisch-Partenkirchen – 28 stycznia 2012 (zjazd) – 3. miejsce
Crans-Montana – 26 lutego 2012 (gigant) – 3. miejsce
Schladming – 14 marca 2012 (zjazd) – 3. miejsce
Beaver Creek – 1 grudnia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
Wengen – 19 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
Kitzbühel – 26 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
Beaver Creek – 6 grudnia 2013 (zjazd) – 2. miejsce
Beaver Creek – 7 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
Bormio – 29 grudnia 2013 (zjazd) – 2. miejsce
Wengen – 18 stycznia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
Val Gardena – 20 grudnia 2014 (supergigant) – 3. miejsce
Saalbach – 21 lutego 2015 (zjazd) – 3. miejsce
Santa Caterina – 29 grudnia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
Wengen – 16 stycznia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
Kitzbühel – 22 stycznia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
Santa Caterina – 27 grudnia 2016 (supergigant) – 2. miejsce
Kvitfjell – 26 lutego 2017 (supergigant) – 2. miejsce
Lake Louise – 26 listopada 2017 (supergigant) – 3. miejsce
Beaver Creek – 1 grudnia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
Kitzbühel – 20 stycznia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
- W sumie (12 zwycięstw, 12 drugich i 18 trzecich miejsc).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mateusz Król: Alpejski PŚ. Kolejna austriacka gwiazda kończy karierę. Narty zamieni na szkolną ławkę. sportsinwinter.pl, 2021-03-17. [dostęp 2021-03-19].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (ang.)
- Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)]. (ang.)