Haptodus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Haptodus
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	synapsydy
(bez rangi)	Eupelycosauria
(bez rangi)	Sphenacodontia
Rodzina	Sphenacodontidae
Rodzaj	Haptodus
Gatunki
H. baylei ?H. garnettensis
Multimedia w Wikimedia Commons

Haptodus jest nazwą rodzajową zwierzęcia uznawanego za jednego z najstarszych przedstawicieli synapsydów.

Żył pod koniec karbonu i na początku permu (300-280 milionów lat temu) na obszarach północnej Pangei (szczątki znaleziono na terenie Niemiec i Stanów Zjednoczonych).

Dorosłe osobniki mierzyły od 0,6 do 1,5 metra długości, przy szacowanej wadze 3-30 kilogramów.

Był drapieżnikiem, polującym na owady oraz małe bezkręgowce.

Haptodus należał do pelykozaurów, czyli starszego z dwóch rzędów synapsydów (porównaj terapsydy). Obok cech pierwotnych, posiadał charakterystyczne cechy, takie jak wąska czaszka z masywnymi szczękami zaopatrzonymi w kilka rodzajów zębów (długie kły, siekacze, oraz zęby policzkowe, służące do cięcia), które wskazują, że należał do rodziny Sphenacodontidae. Należały do niej także późniejsze drapieżne formy: Sphenacodon i Dimetrodon. W przeciwieństwie do nich, u haptodusa wyrostki kręgosłupa nie były wydłużone. Był też z nich najmniejszy. Ponadto, występował głównie na wschodnich terenach Pangei (obecna Europa), podczas gdy Dimetrodon i Sphenacodon: na obszarze obecnej Ameryki Północnej.

• https://web.archive.org/web/20100619073557/http://kheper.net/evolution/pelycosauria/Sphenacodontidae.htm
• http://palaeos.com/vertebrates/synapsida/sphenacodontidae.html#Haptodus