Harmonia (mitologia) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Harmonia
Aρμονία
	bogini zgody, ładu i symetrii
	; Pomnik Harmonii
Występowanie	mitologia grecka
Atrybuty	wąż
Teren kultu	starożytna Grecja
Odpowiednik	Concordia (rzymski)
	Rodzina
Ojciec	Ares
Matka	Afrodyta
Mąż	Kadmos
Rodzeństwo	Fobos, Eros, Dejmos
	Multimedia w Wikimedia Commons

Harmonia (gr. Ἁρμονία Harmonía, łac. Concordia) – w mitologii greckiej bogini i uosobienie ładu i symetrii. W dobie hellenizmu również: porządku, zgody i łączności. Jako bóstwo patronowała prawdziwej miłości.

W mitologii greckiej była córką Aresa i Afrodyty lub według Samotrakijczyków – Zeusa i Plejady Elektry.

Została przeznaczona na żonę herosa Kadmosa. Na ucztę weselną przybyli wszyscy bogowie. Małżonek podarował Harmonii piękne peplos i wspaniały naszyjnik wykonany przez Hefajstosa. Naszyjnik przynosił nieszczęście jego wszystkim późniejszym posiadaczom. Szczególną rolę odegrał w micie tebańskim.

Harmonia z Kadmosem stanowili wzór małżeństwa. Żyli w założonej przez herosa Kadmei (Tebach) i mieli pięcioro dzieci: Agaue, Autonoe, Ino, Semele i Polidora. Małżonkowie przeprowadzili się później do zachodniej Grecji, którą Kadmos obronił przed Ilirami. Pokonani obrali go swoim królem. Wtedy też urodził się kolejny syn Harmonii i Kadmosa – Ilirios.

Po długim i szczęśliwym życiu Harmonia i Kadmos zostali przez bogów zamienieni w dwa łagodne węże, które Zeus osobiście przeniósł na Pola Elizejskie.

Atrybutem Harmonii był wąż.

Bibliografia

Aaron J. Atsma: Harmonia. theoi.com. [dostęp 2013-08-15]. (ang.).
Vojtěch Zamarovský: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Videograf II, 2006. ISBN 978-83-7183-391-5.