Hebrajczycy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hebrajczycy (‏עברים‎), Izraelicistarożytny lud opisany w Biblii; jeden z ludów semickich, definiowany pochodzeniem od Jakuba, inaczej Izraela. Był też nazywany Ludem Bożym[potrzebny przypis]. Składał się z 12 plemion i posługiwał językiem hebrajskim. Początkowo Izraelici byli koczownikami, ale w II tysiącleciu p.n.e. osiedlili się w Kanaan, gdzie król Saul zjednoczył ich w jedno państwo[1]Królestwo Izraela.

Hebrajczycy bywają utożsamiani z Żydami, ale:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Izraelici, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-09-15].
  2. a b publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać hebrajczyk [w:] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego [dostęp 2023-09-15].
  3. Hebrajczycy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-09-15].