Helena Dorabialska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Helena Dorabialska
Imię i nazwisko

Julia Helena Dorabialska

Data i miejsce urodzenia

22 maja 1895
Sosnowiec

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

29 lipca 1944
Wołomin

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolożka, kompozytorka

Julia Helena Dorabialska[1][2] (ur. 22 maja 1895 w Sosnowcu, zm. 20 lipca 1944 w Wołominie[1][2]) – polska muzykolożka i kompozytorka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia w Konserwatorium Warszawskim u Katarzyny Jaczynowskiej (fortepian) i Romana Statkowskiego (kompozycja) oraz w Konserwatorium Moskiewskim u Aleksandra Borowskiego[1][2]. W 1924 roku doktoryzowała się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy Józef Damse i jego kompozycje muzyczne[1][2]. W latach 1922–1927 prowadziła w Konserwatorium Warszawskim ćwiczenia z harmonii[1], następnie od 1929 do 1939 roku wykładała tam harmonię, formy muzyczne i historię muzyki, a także uczyła gry na fortepianie[1][2]. Przez wiele lat publikowała recenzje muzyczne w czasopiśmie Robotnik[1][2].

Skomponowała m.in. Mszę na chór mieszany, tenora solo i fortepian lub organy, Pieśni robotnicze na 4-głosowy chór męski, opery Dewaki i Hanusia[1], pisała też utwory kameralne i fortepianowe oraz pieśni[2]. Rękopisy jej kompozycji znajdują się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej[1]. Opublikowała prace Ćwiczenia praktyczne z harmonii (Warszawa 1927) oraz Polonez przed Chopinem (Warszawa 1938)[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 439. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d e f g h Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 199. ISBN 978-83-01-13410-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]