Henryk Święcicki (1852–1916) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Święcicki

Data i miejsce urodzenia	7 marca 1852 Metlicze
Data śmierci	2 lipca 1916
deputowany do Dumy Państwowej
Okres	od 1907 do 1914
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Święcicki (ur. 7 marca 1852 w majątku Metlicze w gub. mińskiej, zm. 2 lipca 1916) – inżynier komunikacji, poseł do rosyjskiej Dumy Państwowej.

Był synem Hipolita. Ukończył gimnazjum w Mińsku (1871) oraz studia w Instytucie Inżynierów Komunikacji w Petersburgu (1876). Po krótkim okresie pracy w Departamencie Kolejowym pracował przy budowie Kolei Nowogrodzkiej gdzie awansował od technika do dyrektora. W latach 1894–1896 kierował budową kolei Bołogoje-Psków. Od 1896 rzeczywisty radca stanu. W l. 1897–1903 mieszkał w Petersburgu, gdzie posiadał własną kamienicę i uczestniczył w życiu tamtejszej kolonii polskiej, m.in., członek zarządu Rzymskokatolickiego Towarzystwa Dobroczynności w Petersburgu^[1].

Od 1904 był naczelnikiem Kolei Zabajkalskiej. Po rewolucji 1905. włączył się w działalność polityczną i wstąpił do rosyjskiej Partii Konstytucyjno-Demokratycznej (kadetów). W latach 1907–1914 poseł do Dumy Państwowej najpierw z gub. mińskiej, a następnie wileńskiej. Pracował w komisjach budżetowej, przesiedleńczej, komunikacyjnej i samorządowej. W Dumie sprzeciwiał się projektom wyodrębnienia z Królestwa Polskiego Chełmszczyzny oraz wykupieniu przez rząd Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. 25 V 1914 protestując przeciw odrzuceniu przez Radę Państwa ustawy o samorządzie miejskim w Królestwie Polskim, złożył mandat poselski^[2].

W latach I wojny światowej zainicjował powstanie Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny (PTPOW) w Petersbugu, a następnie był jego działaczem. Wiceprezes i członek Komitetu Głównego PTPOW, a także kierownik jej Wydziału Budżetowego (1914–1916)^[3]. Z ramienia Towarzystwa wchodził w skład rosyjskiego charytatywnego Komitetu Wielkiej Księżny Tatiany. 24 VIII 1915 wszedł w skład władz Centralnego Komitetu Obywatelskiego Królestwa Polskiego w Rosji. W marcu 1916 wszedł w skład Komitetu Fundacji im. Lubomira Dymszy, gromadzącego pieniądze na powrót polskich uchodźców wojennych do kraju^[2].

Ożeniony z Janiną z Majewskich, z którą miał pięciu synów. Zmarł 2 lipca 1916 na chorobę serca podczas drogi z Piotrogrodu do Kisłowodzka^[4].

• Agata Barzycka-Paździor, Święcicki Henryk (1852–1916), Polski Słownik Biograficzny, t. 51, Warszawa-Kraków 2017, s. 433–435
• Czesław Brzoza, Kamil Stepan, Posłowie polscy w parlamencie rosyjskim 1906–1917, Warszawa 2001, s. 210–212, ISBN 83-7059-506-5.
• Dariusz Tarasiuk, Polskie Towarzystwo Pomocy Ofiarom Wojny, strona internetowa Polski Petersburg [dostęp 2019-05-19]