Henryk Ciepichałł – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Ciepichałł
Ilustracja
major intendent major intendent
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1886
Sobótka

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1934
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1934

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych

Stanowiska

płatnik

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych Odznaka pamiątkowa Więźniów Ideowych
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1886
Sobótka

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1934
Warszawa

Miejsce pochówku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

kapelan
Okres sprawowania

1914–1921

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

pijar

Śluby zakonne

1911

Prezbiterat

1914

Henryk Ciepichałł (ur. 18 lutego 1886 w Sobótce, zm. 12 czerwca 1934 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, pijar, kapelan Legionów Polskich, major intendent Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Nagrobek ks. Henryka Ciepichałła

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 lutego 1886 w Sobótce jako syn Franciszka i Anny. W wieku 17 lat został wychowankiem Zakładu Wychowawczego „Nazaret” w Warszawie, a w 1906 wstąpił do Zakonu Szkół Pobożnych (Pijarów). W 1907 przyjął imię zakonne Henryk. W 1911 złożył profesję wieczystą w Krakowie. W 1912 zdał egzamin dojrzałości. Podjął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1914 otrzymał sakrament święceń.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich (według różnych źródeł 15 czerwca 1914[1] lub 15 maja 1915[2]). W czerwcu został kapelanem 1 pułku piechoty I Brygady. Wraz z pułkiem odbył kampanię. W lipcu 1915 został awansowany do stopnia podporucznika. Został awansowany do stopnia kapitana w styczniu 1916.

27 lutego 1916 w Karasinie przyjął od Józefa Piłsudskiego tajny akt „wyrzeczenia się protestantyzmu i złożenia wyznania wiary rzymsko-katolickiej”[3].

Pod koniec 1916 został mianowany kapelanem 5 pułku piechoty w składzie I i III Brygady[4]. Po kryzysie przysięgowym w 1917 był internowany przez Niemców w Beniaminowie. U kresu wojny wyszedł na wolność 12 października 1918 jako jeden z ostatnich osadzonych oficerów legionowych.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 8 listopada 1918 mianowany na urząd dziekana wojskowego w strukturze Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej w Lublinie, a wkrótce potem referentem do spraw duchownych Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”. Od 1919 do 1920 był superiorem Okręgu Generalnego „Lublin”. Od 1 kwietnia 1920 był dziekanem 7 Armii podczas wojny polsko-bolszewickiej. Od 19 września 1920 był kapelanem Szkoły Podchorążych w Warszawie, a od listopada 1920 był kierownikiem Rejonu Duszpasterstwa Praga. W listopadzie 1921 został przeniesiony do rezerwy. Na skutek złożenia własnego wniosku został zwolniony ze stanu duchownego w zakonie pijarów w 1922, służąc dalej w wojsku. W 1923 zmienił wyznanie na ewangelicko-augsburskie.

19 czerwca 1922 został przyjęty z dniem 1 czerwca 1922 do Wojska Polskiego, w charakterze urzędnika wojskowego VIII rangi[5]. 21 grudnia 1923 został przydzielony z Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych do Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr 1 z równoczesnym odkomenderowaniem do Biura Historycznego Sztabu Generalnego, do 15 września 1924[6][7].

Został awansowany do stopnia majora w korpusie oficerów zawodowych administracji dział gospodarczy ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920[8][9]. W 1924 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Gospodarczego nr 1 sprawował stanowisko kierownika oświatowego w Wojskowym Więzieniu Śledczym nr 1 w Warszawie[10]. W styczniu 1925 został przydzielony do Okręgowego Zakładu Mundurowego Warszawa na stanowisko oficera kancelaryjnego[11]. W maju 1926, w czasie zamachu stanu został ranny[12]. 31 marca 1927 został przeniesiony z Departamentu VII do kadry Departamentu I Ministerstwa Spraw Wojskowych z równoczesnym przydziałem do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie na stanowisko płatnika[13][14]. Obowiązki płatnika pełnił przez kolejnych siedem lat. Z dniem 15 sierpnia 1933 został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[15].

Zmarł 12 czerwca 1934 w Warszawie[16]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 5A-7-8)[17].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wanda Roman: Kapelani wojskowi – bohaterowie wojny polsko-sowieckiej 1919–1920. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 9. [dostęp 2016-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-11)].
  2. Ks. mjr Henryk Ciepichałł, kapelan legionów polskich. katolicy1844.republika.pl. [dostęp 2016-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-01)].
  3. Kopia aktu wyrzeczenia się protestantyzmu przez Naszego Komendanta Józefa Piłsudskiego i złożenia wyznania wiary rzym. kat., Karasin 28 lutego 1916, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/85.
  4. Ostatnie nowiny. Wojskowe. „Głos Stolicy”, s. 3, Nr 20 z 18 grudnia 1916. 
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 541.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 78 z 21 grudnia 1923 roku, s. 732.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 29 kwietnia 1924 roku, s. 247, przedłużono termin odkomenderowania z 15 marca do 15 września 1924.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1197.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 789.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 996, 1159.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 16 stycznia 1925 roku, s. 23.
  12. Trzecia lista zabitych i rannych. „Kurier Warszawski”, s. 19, Nr 133 z 16 maja 1926. 
  13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 99.
  14. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 154.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 174.
  16. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 289.
  17. Lista pochowanych. Henryk Ciepichałł. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-12-16].
  18. Zdjęcie dyplomu Orderu Virtuti Militari dla Henryka Ciepichałła
  19. M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 352 „za zasługi na polu wychowania wojska”.
  21. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1930 roku, s. 325.
  22. M.P. z 1928 r. nr 184, poz. 401 „za zasługi na polu pracy oświatowej w wojsku”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]