Herb Stargardu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herb Stargardu
Ilustracja
Typ herbu

miejski

Herb Stargardu – jeden z symboli miasta Stargard w postaci herbu[1].

Wygląd i symbolika

[edytuj | edytuj kod]

Herb przedstawia na tarczy podzielonej w słup w polu prawym na białym tle czerwonego wspiętego gryfa pomorskiego z uniesioną lewą łapą, natomiast w polu lewym na białym tle błękitną wstęgę w lewy skos, symbolizującą rzekę Inę[2].

Czerwony gryf na białym polu symbolizuje dawną przynależność Stargardu do księstwa pomorskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Współczesny herb Stargardu znacząco różni się od jego wcześniejszych wersji. W średniowieczu na tarczy herbowej widniał zamek (w XIII wieku miał on trzy wieże, zaś stulecie później – dwie), pod którym umieszczono gryfa i tarczę. Oryginalna pieczęć z herbem została utracona. W związku z tym w 1913 opracowano nowy herb: dwie tarcze (jedną z gryfem, drugą z poziomym pasem na jasnym polu) i Bramą Młyńską na górze. Wkrótce powstała jego uproszczona wersja, stosowana nieoficjalnie, a następnie już jako oficjalny symbol miasta[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Statut Miasta Stargardu. Biuletyn Informacji Publicznej. [dostęp 2021-07-05].
  2. Andrzej Plewako, Józef Wanag: Herbarz Miast Polskich. Warszawa: Arkady, 1994, s. 207. ISBN 978-83-213-3568-1.
  3. Edward Olszewski: Stargardzkie abc. Stargard: 2001, s. 61-62. ISBN 83-916325-0-4.