Hipergraf – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przykładowy hipergraf

Hipergraf – rozszerzenie pojęcia grafu. Jego krawędzie, nazywane hiperkrawędziami, mogą być incydentne do dowolnej liczby wierzchołków.

Pojęcie hipergrafu pojawiło się w drugiej połowie ubiegłego stulecia. W 1973 roku francuski matematyk Claude Berge opublikował monografię „Grafy i hipergrafy”[1], w której sformalizował oraz ujednolicił podstawowe definicje dotyczące teorii hipergrafów.

Definicje

[edytuj | edytuj kod]

Hipergraf

[edytuj | edytuj kod]

Hipergraf definiuje uporządkowana para

gdzie:

  • jest dowolnym, niepustym zbiorem wierzchołków;
  • jest zbiorem krawędzi hipergrafu, czyli podzbiorem zbioru P(V) wszystkich możliwych niepustych zbiorów, których elementy należą do

Przykładowy hipergraf zawiera sześć wierzchołków oraz trzy hiperkrawędzie: Dwie hiperkrawędzie są incydentne do trzech wierzchołków: natomiast trzecia krawędź jest incydentna do dwóch wierzchołków:

Macierz incydencji

[edytuj | edytuj kod]

Macierz incydencji, jest jedną z najpopularniejszych i najwygodniejszych metod reprezentacji hipergrafu. W macierzy incydencji wiersze odpowiadają krawędziom, a kolumny wierzchołkom hipergrafu. Jeśli element macierzy jest równy 1, to -ta krawędź jest incydentna do -tego wierzchołka. W przeciwnym przypadku element ten jest równy 0.

Przykładowa macierz incydencji dla hipergrafu

Hipergraf dualny

[edytuj | edytuj kod]

Dla każdego hipergrafu istnieje hipergraf dualny którego krawędzie odpowiadają wierzchołkom hipergrafu natomiast wierzchołki – krawędziom. Macierz incydencji hipergrafu dualnego jest transponowaną macierzą hipergrafu Analogicznie, macierz jest transponowaną macierzą Ponadto zachodzi twierdzenie:

Przykładowa macierz hipergrafu dualnego do hipergrafu

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Patrz Claude Berge w bibliografii.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]