Hipergraf – Wikipedia, wolna encyklopedia
Hipergraf – rozszerzenie pojęcia grafu. Jego krawędzie, nazywane hiperkrawędziami, mogą być incydentne do dowolnej liczby wierzchołków.
Pojęcie hipergrafu pojawiło się w drugiej połowie ubiegłego stulecia. W 1973 roku francuski matematyk Claude Berge opublikował monografię „Grafy i hipergrafy”[1], w której sformalizował oraz ujednolicił podstawowe definicje dotyczące teorii hipergrafów.
Definicje
[edytuj | edytuj kod]Hipergraf
[edytuj | edytuj kod]Hipergraf definiuje uporządkowana para
gdzie:
- jest dowolnym, niepustym zbiorem wierzchołków;
- jest zbiorem krawędzi hipergrafu, czyli podzbiorem zbioru P(V) wszystkich możliwych niepustych zbiorów, których elementy należą do
Przykładowy hipergraf zawiera sześć wierzchołków oraz trzy hiperkrawędzie: Dwie hiperkrawędzie są incydentne do trzech wierzchołków: natomiast trzecia krawędź jest incydentna do dwóch wierzchołków:
Macierz incydencji
[edytuj | edytuj kod]Macierz incydencji, jest jedną z najpopularniejszych i najwygodniejszych metod reprezentacji hipergrafu. W macierzy incydencji wiersze odpowiadają krawędziom, a kolumny wierzchołkom hipergrafu. Jeśli element macierzy jest równy 1, to -ta krawędź jest incydentna do -tego wierzchołka. W przeciwnym przypadku element ten jest równy 0.
Przykładowa macierz incydencji dla hipergrafu
Hipergraf dualny
[edytuj | edytuj kod]Dla każdego hipergrafu istnieje hipergraf dualny którego krawędzie odpowiadają wierzchołkom hipergrafu natomiast wierzchołki – krawędziom. Macierz incydencji hipergrafu dualnego jest transponowaną macierzą hipergrafu Analogicznie, macierz jest transponowaną macierzą Ponadto zachodzi twierdzenie:
Przykładowa macierz hipergrafu dualnego do hipergrafu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Patrz Claude Berge w bibliografii.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Claude Berge: Graphs and Hypergraphs. Amsterdam: North-Holland, 1973. ISBN 0-444-10399-6. (ang.).