Hugh Foot – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hugh Foot

Data i miejsce urodzenia	8 października 1907 Plymouth, Wielka Brytania
Data i miejsce śmierci	5 września 1990 okolice Plymouth
Gubernator Jamajki
Okres	od 7 kwietnia 1951 do 18 listopada 1957
Poprzednik	John Huggins
Następca	Kenneth Blackburne
Gubernator Cypru
Okres	od 3 grudnia 1957 do 16 sierpnia 1960
Poprzednik	John Harding
Następca	brak, Cypr uzyskał niepodległość
Stały przedstawiciel ONZ
Okres	od 1964 do 1970
Poprzednik	Patrick Dean
Następca	Colin Crowe
Multimedia w Wikimedia Commons

Hugh Foot właśc. Hugh Mackintosh Foot, baron Caradon (ur. 8 października 1907 w Plymouth, zm. 5 września 1990 w pobliżu Plymouth) – brytyjski urzędnik kolonialny i arystokrata, gubernator Jamajki, ostatni brytyjski gubernator Cypru oraz stały przedstawiciel Wielkiej Brytanii przy ONZ.

Urodził się 8 października 1907 w Plymouth jako syn Isaaca Foota, naukowca i członka Izby Gmin, polityka Partii Liberalnej^[1] i drugi z czterech braci, z których wszyscy zostali potem później posłami do brytyjskiego parlamentu^[2]. Jego najstarszy brat Dingle (1905–1978) był pierwotnie tak jak ojciec politykiem liberalnym, następnie związał się z Partią Pracy, pełnił funkcję radcy generalnego Anglii i Walii w latach 1964–1967. John (1909–1999) był politykiem liberalnym i dożywotnim parem z tytułem barona Foot, a Michael (1913–2010) w latach 1976–1979 był Przewodniczącym Izby Gmin, a w latach 1980–1983 przewodniczącym Partii Pracy^[3].

W 1929 ukończył St John’s College na University of Cambridge^[1].

Od lat 40. XX wieku pracował w brytyjskiej dyplomacji i administracji kolonialnej – na Bliskim Wschodzie, w Afryce i na Karaibach. Od 1929 do 1937 pracował w Palestynie, a następnie w Transjordanii (w latach 1939–1943)^[1]. Od 1943 służył jako podpułkownik British Army w administracji wojskowej Cyrenajki. Następnie do 1945 pracował na Cyprze, w latach 1945–1947 na Jamajce, a następnie do 1950 w Nigerii^[1].

Hugh Foot 7 kwietnia 1951 zastąpił Johna Hugginsa na stanowisku gubernatora Jamajki^[4]. Urząd ten sprawował przez przeszło 6 lat, do 18 listopada 1957 roku. Jego następcą został Kenneth Blackburne^[5].

Foot zastąpił Johna Hardinga na stanowisku gubernatora Cypru, a swoją kadencję rozpoczął 3 grudnia 1957^[6]. Urząd sprawował do 16 sierpnia 1960 kiedy to arcybiskup Makarios III został pierwszym prezydentem niepodległego Cypru^[7].

W latach 1961–1962 był brytyjskim przedstawicielem w ONZ, zrezygnował w proteście przeciwko brytyjskiej polityce wobec Rodezji^[1]. W 1963 powrócił do Organizacji Narodów Zjednoczonych jako specjalny doradca ds. Afryki Południowej^[2].

W roku Foot 1964 opublikował swoją autobiografię: A Start in Freedom^[1][8]. W tym samym roku, po dojściu do władzy w Wielkiej Brytanii laburzystów otrzymał tytuł parowski barona Cardon i został dożywotnim członkiem Izby Lordów. Nowy rząd mianował również Foota stałym przedstawicielem Wielkiej Brytanii w Radzie Bezpieczeństwa ONZ^[2].

Po zakończeniu swojej misji ambasadorskiej, dalej działał w ONZ, w latach 1970–1975 był konsultantem Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju^[1]. Następnie przeszedł na emeryturę.

Zmarł 5 września 1990 w pobliżu Plymouth^[1].

Niektóre ordery otrzymane przez Hugh Foota^[1][2]:

• Order św. Michała i św. Jerzego
• Królewski Order Wiktoriański
• Order Imperium Brytyjskiego

• Hugh Foot, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2015-10-25]  (ang.).