Hydroizobata – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hydroizobaty – izolinie łączące na mapie punkty zwierciadła wody podziemnej występujące na jednakowych głębokościach względem powierzchni terenu^[1]^[2]^[3], inaczej zwane liniami równych głębokości występowania zwierciadła wody^[4].

Zobacz też

izobata

Przypisy

↑ Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: Słownik hydrogeologiczny. Warszawa: 1997, s. 57. ISBN 83-85660-52-6.
↑ hydroizobata, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-06-03] .
↑ hydroizobata - Encyklopedia Leśna [online], www.encyklopedialesna.pl [dostęp 2021-06-03] .
↑ Główny Geodeta Kraju: Wytyczne techniczne GIS - 3, Mapa hydrograficzna Polski skala 1:50 000 w formie analogowej i numerycznej. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2005.

[1] Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa: Słownik hydrogeologiczny. Warszawa: 1997, s. 57. ISBN 83-85660-52-6.

[2] hydroizobata, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-06-03] .

[3] hydroizobata - Encyklopedia Leśna [online], www.encyklopedialesna.pl [dostęp 2021-06-03] .

[4] Główny Geodeta Kraju: Wytyczne techniczne GIS - 3, Mapa hydrograficzna Polski skala 1:50 000 w formie analogowej i numerycznej. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2005.

[1]

[2]

[3]

[4]