Hyfopodium – Wikipedia, wolna encyklopedia

Strzępki i 4 hyfopodia Gaeumannomyces graminis

Hyfopodium (l. mn. hyfopodia) – rodzaj strzępki u grzybów. Jest to jedno- lub dwukomórkowe rozgałęzienie grzybni powietrznej[1]. Występuje np. u grzybów z rodzajów Gaeumannomyces i Phialophora[2].

Hyfopodia pełnią podobną rolę jak appressoria i podkładki infekcyjne. Wydzielają kleistą substancję, za pomocą której wytwarzana przez kiełkujący zarodnik strzępka rostkowa przymocowuje się do podłoża. Substancja ta zawiera polisacharydy i glikoproteiny. Ponadto appressoria i hyfopodia wytwarzają wysokie ciśnienie osmotyczne (do 8 MPa) ułatwiające proces przebicia kutykuli zaatakowanej rośliny[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Janusz Błaszkowki, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9.
  2. ↑ a b Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hyfopodium&oldid=69597842”