Hymn harcerski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hymn harcerski – pieśń zaczynająca się od słów: Wszystko, co nasze, Polsce oddamy.

Dziewięciozwrotkowy wiersz Ignacego Kozielewskiego Marsz skautów, napisany w 1911, został opublikowany we wrześniu 1912 w 23. numerze czasopisma „Skaut”. Wiersz ten został później uzupełniony, za zgodą autora, refrenem Ramię pręż, słabość krusz przez Olgę Drahonowską-Małkowską oraz przystosowany do melodii rewolucyjnej pieśni „Na barykady ludu roboczy”. Był drukowany pod zmienionym tytułem: Wszystko co nasze Polsce oddamy.

Od 1918 jest hymnem Związku Harcerstwa Polskiego (wcześniej hymnem harcerskim była Rota Marii Konopnickiej, do muzyki Feliksa Nowowiejskiego). Hymnem ZHP jest pierwsza zwrotka pieśni wraz z refrenem. W 1977 wprowadzono do hymnu dodatkową zwrotkę, autorstwa Jerzego Majki, zaczynającą się od słów „Socjalistycznej, Biało-Czerwonej”^[1], ale VII Zjazd ZHP w marcu 1981 zrezygnował z niej, wprowadzając do Statutu ZHP stosowny zapis (ujęty w obecnym § 9 pkt 1)^[2].

Pieśń jest również hymnem Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej^[3], Stowarzyszenia Harcerskiego oraz Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej w Kanadzie.

• Hymn ZHP. W: Olgierd Fietkiewicz (red.): Leksykon harcerstwa. Wyd. I. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 168. ISBN 83-203-1779-7.

• 23. numer „Skauta” z zapisem nutowym Marsza skautów na s. 4