IV symfonia Schuberta – Wikipedia, wolna encyklopedia

IV symfonia c-moll (D 417), znana też jako Tragiczna – symfonia skomponowana przez Franza Schuberta w kwietniu 1816[1]. Kompozytor ukończył ją rok po III symfonii, w wieku 19 lat. Utwór wykonano po raz pierwszy 19 listopada 1849 w Lipsku, ponad dwadzieścia lat po śmierci autora.

Określenie „tragiczna” zostało dopisane do partytury przez samego kompozytora, już po ukończeniu kompozycji[1]. Nie ma zgodności, co było tego powodem, niemniej symfonia jest jedną z dwóch jego symfonii w tonacji minorowej (druga to VIII symfonia h-moll Niedokończona).

Instrumentarium obejmuje 2 flety, 2 oboje, 2 klarnety in B, 2 fagoty, 4 waltornie (in A, C i Es), 2 trąbki (in C i Es), kocioł i smyczki.

Symfonia składa się z czterech części i trwa około 30 minut.

  1. Adagio molto – Allegro vivace
  2. Andante w As-dur
  3. Menuetto. Allegro vivace - Trio w Es-dur
  4. Allegro w C-dur

Poza triem w trzeciej części, tonacje poszczególnych części odpowiadają częściom V symfonii Beethovenac-moll, As-dur, c-moll i C-dur.

Wstęp czerpie z uwertury do oratorium Stworzenie świata Josepha Haydna[1][2]. Temat otwierający allegro w pierwszej części bazuje na temacie kwartetu smyczkowego c-moll op. 18 nr 4 Beethovena[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Brown, A. Peter, The Symphonic Repertoire (Volume 2). Indiana University Press (ISBN 0-253-33487-X), pp. 598-603 (2002).
  2. Brian Newbould, Schubert and the Symphony: A New Perspective, [Surbiton, Surrey, England]: Toccata Press, 1992, s. 86-109, ISBN 978-0907689270, OCLC 26856245.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]