Ibn Babawajh – Wikipedia, wolna encyklopedia

Abu Dżafar Muhammad ibn 'Ali ibn Babawayh al-Qummi
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 923
Kom

Data i miejsce śmierci

ok. 991
Rej

Miejsce spoczynku

Rej, Teheran, Iran

Zawód, zajęcie

uczony, wykładowca, narrator hadisów

Wyznanie

islam szyicki

Abu Dżafar Muhammad ibn 'Ali ibn Babawayh al-Qummi (pers. ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی, ur. około 923 w Komie, zm. około 991 w Rej) – perski uczony muzułmański, szyita, autor znanego i wysoko cenionego przez szyitów zbioru tradycji pt. „Man la yahduruhu al-Faqih”, będącego częścią czterech głównych prac-zbiorów hadisów islamu szyickiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w mieście i pobierał nauki w miejscu urodzenia, Kom w Persji. Dużo podróżował, studiował i wykładał w Bagdadzie. Skodyfikował zbiór tradycji, jest także autorem wielu prac na temat islamu. Zmarł około 991. Pochowany w Rej[1].

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Oprócz zbioru hadisów Man la yahduruhu al-Faqih, Ibn Babawajh jest autorem wielu innych, w tym zaginionych, prac:

  • Kamal al-din wa tamam al-ni'mah co oznacza „perfekcja religii i koniec błogosławieństwa”[2] praca o Mahdim, oczekiwanym zbawicielu. Zawiera pytania na temat okultacji i wydarzeń po powrocie Mahdiego[3][4][5].
  • Ma'ani al-Akhbar, wyjaśnia złożoność hadisów i wersetów koranicznych.
  • Oyoun Akhbar Al-Ridha, dedykowana Ibn-e Ebadowi, ministrowi w służbie rodziny Bujidów, zawiera niektóre tradycje imama Ali ar-Rida.
  • Al-Khisal, skupia się na moralności, jej naukowym, historycznym i prawnym pochodzeniu.
  • Al-Amali, zbiór nauk Ibn Babawajhy.
  • Ilal al-shara'i, odkrywa filozofię islamskich dekretów.
  • Eʿteqādātal-Emāmīya, podsumowuje podstawowe doktryny islamu szyickiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tareq Salik. Hadisy w islamie szyickim. Rocznik Muzułmański 2006, s. 8.. [dostęp 2016-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-26)].
  2. Muhammad J. Kamal-ud Din wa Tmam-un Nimat fi Asbat-ul-Ghaibat wa Kashf-ul-Hairet. Syed-us-Sanad Press, Iran, 1782. s. 357.
  3. Ayoub M. Redemptive suffering in Islam: a study of the Devotional Aspects. Haydariyyah Press. 1978 s. 290. „Ikmal al-Din wa-Itmam al-Ni'mah fi Ithbtit al-Raj'ah.”
  4. Omar I. Muslim View of Christianity. s. 89. „Abu'ja'far al-Suduq Ibn Babawayh al-Qummi, Ikmal al-Din.”
  5. Antoun R. and Hegland M. Religious Resurgence: Contemporary Cases in Islam, Christianity. 1987 s. 76 „Abu Jafar al-Saduq Ibn Babawayh al-Qummi, Ikmal al-Din.”