Ignacy Król – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ignacy Aleksander Król (ur. 1 października 1874 w Krakowie, zm. 20 listopada 1951 w Żbiku koło Krzeszowic) – polski taternik, turysta, narciarz, pedagog i przyrodnik^[1].

Urodził się jako syn Żegoty (Ignacego) Króla, jego wujem był Bronisław Gustawicz^[1]. Miał żonę Zofię^[2].

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim najpierw prawo (1893–1895), potem przyrodoznawstwo (1895–1898). Po ukończeniu nauki pracował jako nauczyciel w gimnazjach – uczył przyrody, fizyki i matematyki kolejno w gimnazjum św. Anny w Krakowie (1897–1902), w Nowym Sączu (1903–1907), gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie (1907–1939) i w Krzeszowicach (1946–1949). W latach 1924–1926 wykładał też dydaktykę botaniczną na Uniwersytecie Jagiellońskim^[1].

Przed I wojną światową Król należał do najlepszych taterników. Jego partnerami byli m.in. Janusz Chmielowski, Mariusz Zaruski, Gyula Komarnicki, Roman Kordys, a także liczni mniej znani wspinacze. Był członkiem grupy taternickiej „Bacówka”, a od 1908 działaczem Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego. W dużym stopniu zasłużył się dla rozwoju turystyki w Tatrach – prowadził w góry liczne wycieczki szkolne i grupy swoich znajomych. W 1906 podczas pobytu w Nowym Sączu brał udział w zakładaniu Towarzystwa Turystycznego „Beskid” oraz – razem z Romanem Gdeszem – pierwszego stowarzyszenia o charakterze narciarskim na terenach polskich – Oddziału Narciarskiego owego towarzystwa. Został pierwszym przewodniczącym tego ostatniego^[1]. Niedługo później towarzystwo „Beskid” włączone zostało do Towarzystwa Tatrzańskiego^[2].

W Krakowie Ignacy Król popularyzował narciarstwo i turystykę wśród uczniów: organizował szkolne wycieczki narciarskie (np. na Pilsko) i turystyczne (przede wszystkim w Tatry), od 1910 był opiekunem Kółka Turystycznego w gimnazjum Sobieskiego. W 1912 dzięki Królowi odbył się kurs wspinaczkowy na skałach Mnikowa. W latach 1909–1921 Ignacy Król należał do zarządu Towarzystwa Tatrzańskiego, pełnił też funkcję bibliotekarza krakowskiej Biblioteki TT^[1].

Król był zbieraczem obiektów przyrodniczych – jego kolekcje chrząszczy i muchówek znalazły się w pewnej części w muzeum w Chrzanowie. Zbiory Króla miały też znaczenie dla pracy naukowców takich jak Władysław Kulczyński senior, Roman Gutwiński, Fryderyk Schille i Karol Starmach. Liczne okazy tatrzańskich roślin zostały przez Króla dokładnie zewidencjonowane, kartoteki te zostały jednak zniszczone po jego śmierci. Jego zielnik zachował się w Instytucie Botaniki PAN w Krakowie, częściowo opracowali go Karol Starmach (sinice) i Jan Zabłocki (fiołki)^[1].

Dorobek pisarski Ignacego Króla jest skromny: opublikował m.in. tylko jedną pracę botaniczną (Zapiski florystyczne, 1904, „Sprawozdanie Dyrekcji Gimnazjum w Nowym Sączu”). Jest autorem wspomnień o Mieczysławie Karłowiczu, z którym się przyjaźnił („Pamiętnik Towarzystwa Tatrzańskiego” 30/1909), i Władysławie Kulczyńskim sen. („Pamiętnik TT” 1920 oraz „Sprawozdanie Komisji Fizjograficznej” 1920). W latach 1909–1913 publikował w „Pamiętniku TT” sprawozdania z działalności Sekcji Turystycznej i Biblioteki TT oraz zdjęcia z wycieczek w Tatry. W „Taterniku” ogłosił relację z pierwszego wejścia urwiskami Galerii Gankowej (nr 4/1911)^[1].

Został pochowany na cmentarzu w Krzeszowicach^[1].

• pierwsze przejście granią z Lodowego Szczytu na Lodową Kopę (1903, z żoną Zofią i Franciszkiem Szczucińskim),
• pierwsze wejście przez Mały Ogród na Hruby Wierch bez przewodnika (1904, z Józefem Bajerem, J. Brzeskim i Ludwikiem Pręgowskim)
• pierwsze wejście na Mięguszowiecką Przełęcz Wyżnią od Wielkiego Stawu Hińczowego (1904, z Pręgowskim),
• pierwsze wejście na Zamarłą Turnię (1904, z Bajerem i Pręgowskim),
• liczne nowe wejścia w grani Hrubego (1906–1909, z różnymi towarzyszami),
• przejście drogą Häberleina południową ścianą Żabiego Konia (1907, ze Stanisławem Konarskim i Kazimierzem Firgankiem)^[2],
• pierwsze wejście północno-zachodnią ścianą Galerii Gankowej (1911, z Władysławem Kulczyńskim juniorem i Józefem Lesieckim),
• drugie wejście południową ścianą Zamarłej Turni (1911, z Kulczyńskim)^[1],
• pierwsze wejście zachodnią ścianą Małej Kończystej (1911, z Marianem Smoluchowskim, Januszem Chmielowskim, Józefem Łukaszewiczem i Wacławem Zakrzewskim)^[2]
• czwarte wejście zimowe na Świnicę (1913)^[1],