Ignacy Tyzenhauz – Wikipedia, wolna encyklopedia
Bawół I | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | Michał Ludwik Tyzenhauz |
Matka | Barbara Zyberk |
Żona | Marianna Przezdziecka, Anna Biegańska |
Dzieci | Konstanty, Adolf Rudolf, Aleksandra, Zofia |
Odznaczenia | |
Ignacy Tyzenhauz herbu Bawół[1] (ur. w 1760, zm. w 1822 roku) – generał major Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego, szef Regiment Gwardii Pieszej Wielkiego Księstwa Litewskiego od 1793 roku, konsyliarz powiatu lidzkiego konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w konfederacji targowickiej w 1792 roku[2], członek Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1812 roku, starosta posolski. W 1801 roku wybudował pałac w Rakiszkach na Litwie.
Był działaczem litewskiego sprzysiężenia przedinsurekcyjnego, zdekonspirowany w 1793 roku. Aresztowany przez Rosjan i więziony do 1795 roku.
W 1792 roku odznaczony Orderem Orła Białego, w 1782 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.
Był ojcem Konstantego Tyzenhauza.