Ignacy z Santhià – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święty
Ignacy z Santhia

Lorenzo Maurizio Belvisotti

prezbiter
Data i miejsce urodzenia	5 czerwca 1686 Santhia, Włochy
Data śmierci	22 września 1770
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	17 kwietnia 1966 przez Pawła VI
Kanonizacja	19 maja 2002 przez Jana Pawła II

Ignacy z Santhia (ur. 5 czerwca 1686, zm. 22 września 1770) – włoski kapucyn, święty Kościoła katolickiego.

Ignacy z Santhia pochodził z wielodzietnej rodziny. Studia teologiczne ukończył w Vercelli. W 1710 roku otrzymał święcenia kapłańskie anastępnie pracował w jako duszpasterz w Vercelli i w Santhià. 24 maja 1716 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Chieri. 31 sierpnia 1731 r. został mistrzem nowicjatu oraz wikariuszem klasztoru w Mondově. Funkcję tę sprawował przez kolejne trzynaście lat. Z powodu nagłej choroby utracił niemal całkowicie wzrok. Pomimo to w latach 1744–1746 był kapelanem w szpitalach w Asti, Vinovie, Alessandrii, gdzie opiekował się rannymi żołnierzami. Po wyzwoleniu Piemontu powrócił do Turynu, gdzie przez ostatnie 24 lata życia był spowiednikiem i kierownikiem duchownym. Zmarł 22 września 1770 r.

Został beatyfikowany przez papieża Paweł VI 17 kwietnia 1966 roku, a kanonizowany przez papieża Jan Paweł II 19 maja 2002 roku.

• http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/swieci/s_ignacy_santhia.html
• franciszkanie.pl - serwis informacyjny. franciszkanie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-15)].