Indyk domowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Indyk domowy

Meleagris gallopavo gallopavo var. domesticus[1]
Indyk burboński
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	grzebiące
Rodzina	kurowate
Rodzaj	Meleagris
Gatunek	indyk
Podgatunek	Meleagris gallopavo gallopavo var. domesticus

Indyk domowy (Meleagris gallopavo gallopavo var. domesticus) – ptak hodowlany z rodziny kurowatych, hodowany na całym świecie. Stanowi formę udomowioną indyka.

Indyki zostały udomowione przez Azteków w czasach prekolumbijskich. Do Europy sprowadził je w 1497 roku Giovanni Caboto. Istotne dla rozwoju hodowli stały się ptaki przywiezione w XVI wieku. Do Polski trafiły w następnym wieku.

Ptaki hodowane są zarówno na skalę masową w halach, jak i w gospodarstwach rolnych. Pozyskuje się z nich głównie mięso. Indyki zalicza się do trzech typów użytkowych:

• lekkiego (mini – rasy: mały biały beltsville)
• średnio-ciężkiego (midi – rasy: białe szerokopierśne, bronz szerokopierśne, bronz standard)
• ciężkiego (maxi – najcięższe rody indyków białych i bronz szerokopierśnych)

Indyk domowy jest przyrządzany w Ameryce jako tradycyjna potrawa na Dzień Dziękczynienia.

Istnieje wiele ras indyka domowego. Występuje upierzenie czarne, brązowe, białe oraz białe z czarną obwódką. W Polsce najpopularniejsze są rasy Bronz, Bronz szerokopierśny oraz Beltsville.

Niektóre rasy indyków:

• Auburn
• Beltsville
• Biały holenderski
• Biały szerokopierśny
• Blue Slate
• Bronz
• Bronz szerokopierśny
• Burboński
• Czarny hiszpański
• Czekoladowy
• Lawendowy
• Narragansett
• Norfolski
• Royal Palm

• 
  Hodowla indyków
• 
  Indyk norfolski
• 
  Indyk Beltsville
• 
  Indyk burboński

• zwierzęta hodowlane
• indyk pawi

• Tadeusz Szulc (red.), Chów i hodowla zwierząt. Wyd. Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Wrocław 2013, s. 662. ISBN 978-83-7717-148-6.