Inhibitory białka NS5A – Wikipedia, wolna encyklopedia

Inhibitory białka NS5A – grupa wielofunkcyjnych organicznych związków chemicznych, blokujących białko NS5A, które jest niezbędne w procesie replikacji wirusa zapalenia wątroby typu C. Są stosowane w leczeniu wirusowego zapalenie wątroby wywołanego przez wirusa HCV.

Inbitory białka NS5A

[edytuj | edytuj kod]
Zarejestrowane inbitory białka NS5A[1]
Nazwa
farmaceutyczna
Skrót Wzór chemiczny Nazwa
preparatu
Inne
składniki
preparatu
Wrażliwe
genotypy
wirusa
daklataswir[2] DCV Daklinza 1, 3, 4
elbaswir[3] EBR Zepatier grazoprewir 1a, 1b, 4
ledypaswir[4] LDV Harvoni sofosbuwir 1, 3, 4, 5, 6
ombitaswir[5] OBV Viekirax parytaprewir
i rytonawir
1a, 1b, 4
pibrentaswir[6] PIB Maviret glekaprewir 1–6
welpataswir[7] VEL Epclusa sofosbuwir 1–6

Mechanizm działania

[edytuj | edytuj kod]
Postulowany mechanizm działania inhibitorów białka NS5A[8]

Fosfoproteina NS5A, składająca się z trzech domen, bierze udział w replikacji kwasów rybonukleinowych (RNA) wirusa zapalenia wątroby typu C, częściowo poprzez interakcję z wirusową polimerazą RNA zależną od RNA[8]. Leki z grupy inhibitorów białka NS5A wiążą się z pierwszą domeną tego białka, uniemożliwiając związanie się z nim wirusowego RNA[8].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C[1]. Terapia bezinterferonowa powinna być złożona z dwóch lub trzech leków – inhibitorów proteazy NS3, polimerazy NS5A i białka NS5B z ewentualnym uzupełnieniem o rybawirynę[1]. W populacji polskiej występują w przeważającej większości cztery genotypy wirusa (1b, 3, 4, 1a)[1].

Oporność na leki

[edytuj | edytuj kod]

Substytucje warunkujące oporność (ang. resistance associated substitution, RAS) występują naturalnie u 10–50% nieleczonych osób zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C, a u tylko u 2,5% występują substytucje zwiększające oporność ponad stukrotnie[9]. W wyniku stosowania terapii skojarzonej co najmniej dwoma lekami przeciwwirusowymi odsetek nawrotów uprzednio nieleczonych pacjentów wynosi <5%[9][1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Waldemar Halota i inni, Rekomendacje Polskiej Grupy Ekspertów HCV dotyczące leczenia wirusowych zapaleń wątroby typu C w roku 2018, „Hepatologia” (18), 2018, s. 1-9, DOI10.5114/hepatologia.2018.75974 [dostęp 2019-01-11].
  2. Bristol-Myers Squibb Pharma EEIG, Daklinza 30 mg/60 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
  3. Merck Sharp & Dohme B.V., Zepatier 50 mg/100 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
  4. Gilead Sciences International Ltd., Harvoni 90 mg/400 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
  5. AbbVie Ltd, Viekirax 12,5 mg/75 mg/50 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
  6. AbbVie Ltd, Maviret 100 mg/40 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
  7. Gilead Sciences Ireland UC, Epclusa 400 mg/100 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
  8. a b c David B. Ascher i inni, Potent hepatitis C inhibitors bind directly to NS5A and reduce its affinity for RNA, „Scientific Reports”, 4, 2014, s. 4765, DOI10.1038/srep04765, PMID24755925, PMCIDPMC3996483 (ang.).
  9. a b Heidar Sharafi, Seyed Moayed Alavian, Hepatitis C resistance to NS5A inhibitors: Is it going to be a problem?, „World Journal of Hepatology”, 10 (9), 2018, s. 543–548, DOI10.4254/wjh.v10.i9.543, PMID30310532, PMCIDPMC6177567 (ang.).