Inkasent – Wikipedia, wolna encyklopedia

Inkasent – w szerokim znaczeniu osoba pobierająca należności od podatnika (np. inkasent elektrowni lub gazowni)[1], a w szczególności to osoba prawna, fizyczna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu[2]. Organ podatkowy nie może ściągnąć z inkasenta podatku, jeśli podatnik nie uiścił wcześniej tej daniny. Inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa[3]. Rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalać wynagrodzenie dla inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa[3] (inkasenci podatków i opłat lokalnych).

Za pośrednictwem inkasentów może być zarządzony pobór podatku od nieruchomości, podatku od posiadania psów, opłat lokalnych: targowej, miejscowej i administracyjnej, a także podatku rolnego oraz leśnego od osób fizycznych w drodze inkasa[4].

Uprawnionym do dokonywania czynności sprawdzających oraz kontroli podatkowej wobec inkasentów podatków i opłat lokalnych jest organ podatkowy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Słownik języka polskiego. red. nauk. Mieczysław Szymczak. T. I: A-K Wyd. 7 zm. i popr.. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10903-3.
  2. ↑ Art. 9 Ordynacji podatkowej
  3. ↑ a b Art. 28 Ordynacji podatkowej
  4. ↑ Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 70)

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Inkasent&oldid=73202767”