Instytut Przemysłu Organicznego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego
Ilustracja
Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego
Państwo

 Polska

Siedziba

Warszawa

Adres

ul. Annopol 6
03-236 Warszawa

Data założenia

1958

Forma prawna

Instytut badawczy

Dyrektor

Jakub Gadek

Nr KRS

0000848733

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, u góry znajduje się punkt z opisem „Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego”
Ziemia52°18′20,1″N 21°01′12,2″E/52,305583 21,020056
Strona internetowa

Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznegopolski, państwowy instytut badawczy z siedzibą w Warszawie istniejący od stycznia 1958 roku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Historia Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytutu Przemysłu Organicznego (Łukasiewicz - IPO) sięga roku 1947, w którym w ramach Głównego Instytutu Mechaniki utworzono Instytut Materiałów Wybuchowych.

W roku 1951 Prezydium Rządu poleciło Ministrowi Przemysłu Chemicznego zorganizowanie branżowych instytutów w celu zintegrowania rozproszonych laboratoriów badawczych i koncentracji kadry naukowej. Z dniem 1 stycznia 1952 roku, powstał Instytut Chemii Stosowanej (IChS), który utworzono na bazie w/w Instytutu Materiałów Wybuchowych (po wydzieleniu z Głównego Instytutu Mechaniki). Prace nowo powstałego instytutu nakierowane były na potrzeby przemysłu materiałów wybuchowych.

1 stycznia 1952 r. powołany został także Instytut Barwników i Półproduktów (IBiP) – przez wydzielenie niektórych zespołów kadrowych z ówczesnego Głównego Instytutu Chemii Przemysłowej, Politechniki Warszawskiej oraz z terenowych zespołów zamiejscowych. Na podstawie Uchwały Rady Ministrów z dnia 30 października 1957 roku dotyczącej połączenia IBiP z IChS utworzony został Instytut Przemysłu Organicznego (IPO), jako placówka naukowo – badawcza Ministerstwa Przemysłu Chemicznego podległa Zjednoczeniu Przemysłu Organicznego „Erg”, a później po zmianach– Zjednoczeniu Przemysłu Organicznego „Organika”.

Od 1 kwietnia 2019 roku Instytut należy do Sieci Badawczej Łukasiewicz i działa pod obecną nazwą Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Przemysłu Organicznego.

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

Łukasiewicz - IPO prowadzi badania naukowe i prace badawczo-rozwojowe w obszarach:

  • chemia i technologia środków ochrony roślin, preparatów do higieny sanitarnej, środków weterynaryjnych, biocydów, środków pomocniczych, chemikaliów specjalnych i półproduktów,
  • chemia i technologia materiałów wysokoenergetycznych, w tym: materiałów wybuchowych, paliw rakietowych, środków pirotechnicznych i strzałowych,
  • bezpieczeństwo chemiczne związane z produkcją, obrotem i stosowaniem substancji chemicznych (REACH, GHS) oraz zagrożeń elektrycznością statyczną,
  • prac w ramach tzw. „służb publicznych” (dokonywanie urzędowej klasyfikacji i ustalanie warunków dopuszczenia do przewozu kolejowego i drogowego materiałów niebezpiecznych, ocena pod względem bezpieczeństwa materiałów wybuchowych, ocena obiektów przeznaczonych do produkcji i magazynowania materiałów wybuchowych oraz prowadzenie prac związanych z realizacją Konwencji o Zakazie Broni Chemicznej).

Instytut wykonuje badania toksykologiczne, ekotoksykologiczne i fizykochemiczne w związku z rejestracją środków ochrony roślin, farmaceutyków, produktów weterynaryjnych i biobójczych oraz pozostałych chemikaliów.

Łukasiewicz - IPO jako, jeden z niewielu w Europie, jest wytwórcą wzorców pestycydów i ich metabolitów, związków nitrowych, chlorofenoli oraz dodatków do żywności (np. konserwantów, antyutleniaczy, środków słodzących, regulatorów kwasowości itp.). W Instytucie prowadzona jest również produkcja pilotażowa i doświadczalna specjalistycznych substancji chemicznych. Instytut jest jedynym w Europie producentem merkaptanu perchlorometylowego i tiofosgenu[1]. W laboratoriach biologicznych prowadzone są ponadto: ocena nowych związków chemicznych pod kątem ich właściwości pestycydowych, badania aktywności i fitotoksyczności herbicydów, fungicydów, zapraw grzybobójczych, insektycydów, regulatorów wzrostu roślin oraz ocena działania mikrobiocydowego produktów konserwujących.

W Łukasiewicz - IPO wykonuje się badania analityczne chemicznych produktów technicznych, badania pozostałości związków organicznych w materiale roślinnym, żywności itp. oraz część analityczną badań klinicznych w celu oceny biorównoważności leków. Funkcjonujące w instytucie Laboratorium Badania Niebezpiecznych Właściwości Materiałów wykonuje badania związane z bezpieczeństwem chemicznym w zakresie: materiałów wybuchowych, prochów, paliw rakietowych, substancji niebezpiecznych w transporcie i zagrożeń od elektryczności statycznej. Laboratorium jako jedyne w Polsce oraz jedno spośród 12 na skalę międzynarodową zostało uznane przez ONZ za wiodące i pełniące rolę referencyjną dla stosowanych metod badań właściwości niebezpiecznych materiałów.

Działalność wydawnicza

[edytuj | edytuj kod]

Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego prowadzi również działalność wydawniczą są to:

  • Central European Journal of Energetic Materials (CEJEM)

Jest to recenzowany kwartalnik naukowy o zasięgu międzynarodowym, wydawany w języku angielskim. W czasopiśmie publikowane są zarówno prace teoretyczne, jak i doświadczalne, z różnych światowych ośrodków naukowych, w zakresie chemii, technologii, bezpieczeństwa i zastosowania materiałów wybuchowych w wojsku, górnictwie, inżynierii materiałowej itp. Publikowane są prace oryginalne i przeglądowe.

  • Materiały Wysokoenergetyczne/High-energetic Materials

Jest to rocznik wydawany w językach polskim i angielskim, w którym publikowane są prace głównie prezentowane podczas corocznych Międzynarodowych Konferencji Naukowych „IPOEX”. Misją czasopisma jest łączenie środowisk zajmujących się materiałami wybuchowymi od strony teoretycznej, praktycznej, laboratoryjnej i przemysłowej.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. projekty-poir [online], ipo.lukasiewicz.gov.pl [dostęp 2024-04-23].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]