Intencja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Intencja (łac. intentio – rozciągnięcie, natężenie, napięcie, usiłowanie, uwaga) – świadomy proces umysłowy polegający na aktywnym stosunku umysłu wobec jakiegoś problemu (sytuacji), w wyniku czego pragnienia przekształcają się w potencjalny plan działania. Świadome zamierzenie, zamiar, zamysł, cel, motyw działania; myśl przewodnia, chęć, pragnienie^[1]^[2].

Przypisy

↑ WładysławW. Kopaliński WładysławW., Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1968, s. 388 .
↑ KrystynaK. Pisarkowa KrystynaK., Język według Junga : o czytaniu intencji, Kraków: Wydawn. Oddz. Polskiej Akad. Nauk, 1994, ISBN 83-85579-12-5, OCLC 214961912 [dostęp 2021-02-10] .

Zobacz też

[1] WładysławW. Kopaliński WładysławW., Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1968, s. 388 .

[2] KrystynaK. Pisarkowa KrystynaK., Język według Junga : o czytaniu intencji, Kraków: Wydawn. Oddz. Polskiej Akad. Nauk, 1994, ISBN 83-85579-12-5, OCLC 214961912 [dostęp 2021-02-10] .

[1]

[2]