Interkalacja (chemia) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2012-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zobacz hasło interkalacja w Wikisłowniku

Interkalacja – zjawisko wiązania niewielkich cząsteczek, wewnątrz cząsteczek związków wielkocząsteczkowych lub wewnątrz struktur ponadcząsteczkowych zbudowanych z cząsteczek związanych ze sobą np. wiązaniami wodorowymi, czy oddziaływaniami van der Waalsa.

Przykładem interkalacji jest tworzenie się stabilnych kompleksów z przeniesieniem ładunku pomiędzy DNA a planarnymi cząsteczkami, które dzięki swej płaskiej strukturze maja zdolność wsunięcia się pomiędzy sąsiadujące ze sobą pary zasad nukleinowych. Takie niewielkie cząsteczki przyłączające się do makrocząsteczek nazywane są interkalatorami.

Przykład:

• Bromek etydyny interkaluje między sąsiadującymi nukleotydami wzdłuż DNA powodując lokalne rozkręcenie o 26 stopni, co wydłuża formy liniowe i rozkręca formy koliste DNA. Efektem jest zmniejszenie ruchliwości elektroforetycznej o około 15%.
• Innym przykładem interkalatora jest oranż akrydyny i DAPI.