French
DeutschIntraco (wieżowiec) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Budynki Intraco (po lewej) oraz North Gate | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | Peter Diebitsch |
| Wysokość całkowita | 138 m |
| Wysokość do dachu | 107 m |
| Kondygnacje | 39 |
| Rozpoczęcie budowy | 1973 |
| Ukończenie budowy | 1975 |
| Ważniejsze przebudowy | 1998 |
| Pierwszy właściciel | Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego „Intraco” |
| Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
 52°15′16″N 20°59′48″E/52,254444 20,996667 | |
| Strona internetowa | |
Intraco, pierwotnie Intraco I – jeden z najwcześniej wzniesionych w Warszawie drapaczy chmur. Został wybudowany w latach 70. XX w. na Muranowie na rogu ulic Stawki i Marcelego Nowotki (obecnie ul. gen. Władysława Andersa).
Opis
[edytuj | edytuj kod]Wieżowiec został zbudowany w latach 1973–1975 przez szwedzką spółkę BPA Byggproduktion AB dla Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego „Intraco”, z przeznaczeniem dla zagranicznych przedstawicielstw techniczno-handlowych[1]. Dla swoich pracowników budujących Intraco I szwedzkie przedsiębiorstwo wybudowało przy ul. Lektykarskiej cztery dwupiętrowe budynki o błękitnych zewnętrznych klatkach schodowych przystawionych do przechodnich tarasów[2].
Wieżowiec zaprojektowany przez szwedzkiego architekta Petera Diebitscha jest typowym późnomodernistycznym biurowcem. Posiada pryzmatyczną bryłę ściany i ciemnozieloną lustrzaną ścianę kurtynową. Zastąpiła ona w 1998 oryginalną elewację ceramiczną wykonaną według projektu Mirosława Duchowskiego, ze względu na jej zużycie.
Intraco ma 138 metrów wysokości i 39 kondygnacji. Pomieszczenia biurowe zajmują ok. 31,5 tys. m². W budynku znajdują się również m.in. dwie restauracje, sale konferencyjne, bar, kiosk, fryzjer, kwiaciarnia, salon odnowy biologicznej oraz podziemny parking, który może pomieścić 200 pojazdów.
W latach 1975–1978 Intraco I był najwyższym biurowcem Warszawy[3]. W 1978 przy ul. Chałubińskiego 8 wzniesiono biurowiec pod nazwą Intraco II (obecnie Chałubińskiego 8). W 1975 miało w nim siedzibę 60 zagranicznych przedsiębiorstw[4].
W 2013 roku właściciel Polski Holding Nieruchomości ogłosił wstępne plany postawienia obok drugiego, niższego biurowca, a następnie wyburzenia Intraco i zastąpienia go nową wieżą[5]. W 2016 roku PHN podjął decyzję o rezygnacji z wyburzenia na rzecz sukcesywnego remontu oraz budowy drugiego budynku biurowego klasy A[6].
W latach 2020−2022 w sąsiedztwie wieżowca powstał biurowiec o nawiązującej do niego nazwie, Intraco Prime[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Krystyna Krzyżakowa. Stawki. „Stolica”. 16, s. 11, 17 kwietnia 1983.
- ↑ Błażej Brzostek: Wstecz. Historia Warszawy do początku. Warszawa: Muzeum Warszawy, 2021, s. 172. ISBN 978-83-959638-3-4.
- ↑ Marta Leśniewska: Architektura w Warszawie 1965-1989. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 17, 26. ISBN 83-908950-7-2.
- ↑ Kronika wydarzeń w Warszawie 1 X–31 XII 1975. „Kronika Warszawy”, s. 127, 1976. 2 (26).
- ↑ Tomasz Urzykowski, Intraco jest za stare. Zburzą i zbudują nowy wieżowiec? [online], warszawa.wyborcza.pl, 11 lutego 2013 [dostęp 2023-09-29] (pol.).
- ↑ Intraco nie będzie zburzone. Obok powstanie mniejszy budynek [online], warszawa.wyborcza.pl, 17 maja 2016 [dostęp 2023-09-29].
- ↑ INTRACO Prime. [w:] Polski Holding Nieruchomości S.A. [on-line]. [dostęp 2023-07-11].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona internetowa Polskiego Holdingu Nieruchomości
- INTRACO na stronie Wieżowce Warszawy. wiezowce.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].