Yves Goulais – Wikipedia, wolna encyklopedia

Yves Michel^[1] Goulais-Leśniak^[2], obecnie znany jako Iwo Kardel (ur. 1960^[3]) – francusko-polski reżyser i scenarzysta, filolog romański^[4], morderca piosenkarza Andrzeja Zauchy w 1991 roku.

Urodził się jako najstarszy z trójki rodzeństwa, ma dwie młodsze siostry^[5]. Studiował literaturę na Université de Nantes^[5]. Dzięki udziałowi na Festiwalu Teatru Otwartego w Krakowie zafascynował się polską kulturą i podjął naukę języka polskiego^[5]. Uzyskał półroczny staż na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie^[5]. 16 kwietnia 1988 ożenił się z aktorką Zuzanną Leśniak^[6].

Yves i Zuzanna poznali Andrzeja Zauchę w Teatrze STU. Reżyser, będąc pod wrażeniem jego działalności muzycznej, uznaje Zauchę za wzór^[7], wspólnie nawiązując z nim przyjaźń. Od końca 1989 roku i śmierci Elżbiety Zauchy, Zuzanna Leśniak stała się wsparciem dla owdowiałego artysty. Jednocześnie Leśniak miała czuć się samotna, zaniedbana oraz nieszczęśliwa w małżeństwie z reżyserem. Przyjaźń pomiędzy muzykiem a aktorką, dzięki wzajemnemu wsparciu, pogłębiła się. Z czasem Zaucha i Leśniak kontynuowali współpracę w Teatrze STU, w opinii znajomych mogąc już stanowić związek. Goulais uznał, że tolerowanie jawnego romansu żony i przyjaciela godzi w jego honor i że najlepszym rozwiązaniem jest dokonanie morderstwa^[8][9].

10 października 1991 roku, nieopodal Teatru STU w Krakowie^[2], Yves Goulais dokonał zamachu na Andrzeja Zauchę z broni palnej, zabijając jego i (w wyniku rykoszetu) także swoją żonę^[2]. Motywem zbrodni była zazdrość^[1][2][10]. Mężczyzna sam oddał się w ręce policji^[1] (choć według innego źródła został pojmany godzinę po zabójstwie^[2]), nie wiedząc o rykoszetowym postrzeleniu żony. Wyrokiem z dnia 11 grudnia 1992 r. Sąd Wojewódzki w Krakowie uznał go za winnego zabójstwa oraz nieumyślnego spowodowania śmierci swojej żony, Zuzanny Leśniak i na podstawie art. 148 § 1 k.k. oraz art. 152 k.k., wymierzył mu karę 15 lat pozbawienia wolności^{[2][11][12][13]}. Na wolność artysta wyszedł 1 grudnia 2005 roku, 10 miesięcy przed zakończeniem orzeczonej kary^[2][14].

Historia morderstwa Zauchy i Leśniak stała się kanwą książki Janusza Wiśniewskiego I odpuść nam… wydanej w 2015^[15][16].

Po umieszczeniu w zakładzie zamkniętym odbył wieloletnią resocjalizację, a także realizował się na szczeblu zawodowym. Za zgodą dyrekcji więzienia podczas odbywania wyroku pracował w Canal+, a wypłatę przekazywał córce Zauchy^[2]. Uczył współwięźniów języków obcych^[2] oraz stworzył Studio Filmowe „Zza krat”, tworząc w nim cztery filmy krótkometrażowe z więźniami w rolach głównych:

• Wyjście (nagroda za reżyserię na Ogólnopolskim Festiwalu Amatorskich Filmów Fabularnych „Kino poza kinem” w Zielonej Górze)
• Więzienne sny samochodziarza Harry’ego (nagroda przewodniczącego KRRiT na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni^[17] w roku 1998)
• Walka
• Skrupuł

Sam Goulais został bohaterem filmów dokumentalnych: Reżyseria: Yves Goulais (1999) Krzysztofa Langa oraz Zbrodnia i kara w Krakowie – Życie Yvesa Goulaisa (2000) Małgorzaty Buckiej^[18].

W trakcie odsiadywania wyroku ukończył korespondencyjnie studia na Uniwersytecie Grenoble, na kierunku filologia romańska^[4].

Po wyjściu z zakładu karnego w 2005 roku Yves Goulais zaczął tworzyć pod pseudonimem Iwo Kardel^[19][20] (w prasie pojawiają się także informacje, że są to zmienione personalia^[21][22]), pracując do dziś^[kiedy?] jako scenarzysta (jest współautorem scenariusza do filmu Kret^[3]) oraz doradca scenariuszowy przy filmach fabularnych i dokumentalnych^[14][23] oraz przy serialach: Kryminalni^[3] i Leśniczówka^[21]. Doczekał się syna^[14]

W 2021 wyreżyserował film dokumentalny o ks. Franciszku Blachnickim Blachnicki. Życie i światło^[24].

• Reżyseria: Yves Goulais w bazie filmpolski.pl
• Yves Goulais, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-10] .