Izdebno Nowe – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość | 93 m n.p.m. |
Liczba ludności (2021) | |
Strefa numeracyjna | 22 |
Kod pocztowy | 05-825[4] |
Tablice rejestracyjne | WGM |
SIMC | 0002387 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu grodziskiego | |
Położenie na mapie gminy Grodzisk Mazowiecki | |
52°07′51″N 20°33′18″E/52,130833 20,555000[1] |
Izdebno Nowe (do 2009 Nowe Izdebno) – wieś sołecka[5] w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, w gminie Grodzisk Mazowiecki[6][7].
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0002393 | Izdebno Małe | część wsi |
0002401 | Żdżary | część wsi |
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Izdebno Nowe, po jej zniesieniu w gromadzie Cegłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego. Do 2008 wieś nosiła nazwę Nowe Izdebno[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 88808
- ↑ Wieś Izdebno Nowe w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-11-29] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2024-10-30] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 360 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ BIP gminy, sołectwa
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie MSWiA z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych [online] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Izdebno (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 333 .