Izotony – Wikipedia, wolna encyklopedia

Izotony – nuklidy pierwiastków mające tę samą liczbę neutronów (n⁰) w jądrze atomowym, na przykład:

• ²H i ³He,
• ¹³C i ¹⁴N.

Nazwa izoton została utworzona analogicznie do nazwy izotop przez zamianę litery p na n, co symbolizuje zmianę stałej liczby protonów na stałą liczbę neutronów.

Zobacz hasło izoton w Wikisłowniku

• izobary
• izotopy
• izomery jądrowe