French
DeutschJózef Malicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Junosza | |
| Data śmierci | |
|---|---|
Józef Malicki herbu Junosza, z m. Uherce Mineralne i z Malic (zm. 1787) – kasztelan sanocki w latach 1766–1769, podkomorzy sanocki w latach 1765–1766, chorąży sanocki w latach 1758–1765, stolnik sanocki w latach 1750–1758, skarbnik sanocki w latach 1748–1750, pisarz grodzki sanocki w latach 1741–1758[1], sędzia kapturowy ziemi sanockiej w 1764 roku[2], porucznik chorągwi pancernej starosty sanockiego Mniszcha w Pułku Najjaśniejszego Króla w 1760 roku[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Konsyliarz konfederacji Czartoryskich w 1764 roku[4]. Poseł z województwa ruskiego, (1764 r.), właściciel Uherc Mineralnych i kilku wsi bieszczadzkich.
Był posłem na sejm konwokacyjny 1764 roku z ziemi sanockiej[5]. W 1764 roku był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa ruskiego[6]. W 1766 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[7].
W 1767 roku przystąpił do konfederacji radomskiej.[8]
Wspomniany w Złotej Księdze Szlachty Polskiej.
Ufundował i przeznaczył plac leżący w bezpośrednim sąsiedztwie swojego dworu w 1745 r. na parafię rzymskokatolicką i kościół w Uhercach ukończony w 1757 r., przy współudziale ks. Jakuba Jaworskiego.
Zdaniem Kacpra Niesieckiego: "dobry senator, prawy obywatel".
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy". Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 364.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego w dalszym ciągu Wydawnictwa fundacyi Al. hr. Stadnickiego. Ogłaszane przez Towarzystwo Naukowe we Lwowie. T.23. Lauda sejmikowe wiszeńskie, lwowskie, przemyskie i sanockie 1731-1772, Lwów 1928, s. 446.
- ↑ Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s]
- ↑ Konfederacya Generalna Koronna Po doszłym Seymie Convocationis Zaczęta w Warszawie Dnia 23. Czerwca Roku Pańskiego 1764. Ręką J. O. Xcia Jmci Prymasa Korony Polskiey [...] Stwierdzona, s. 5.
- ↑ Dyaryusz seymu convocationis siedmio- niedzielnego warszawskiego : zdania, mowy, projekta y manifesta w sobie zawierający, przez sessye zebrany r. p. 1764., fol. 88.
- ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 69.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 222.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego w dalszym ciągu Wydawnictwa fundacyi Al. hr. Stadnickiego. Ogłaszane przez Towarzystwo Naukowe we Lwowie. T.23. Lauda sejmikowe wiszeńskie, lwowskie, przemyskie i sanockie 1731-1772, oprac. Antoni Prochaska, Lwów 1928, s. 559.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kasper Niesiecki: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J.. 1841, s. 327.
- Teodor Żychliński: Złota księga szlachty polskiéj. 1993, s. 200.