Język hani – Wikipedia, wolna encyklopedia
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | 740 tys.[1] | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | hni | ||
ISO 639-6 | akcr | ||
IETF | hni | ||
Glottolog | hani1248 | ||
Ethnologue | hni | ||
WALS | han | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język hani – język należący do grupy tybeto-birmańskiej, używany przez członków grupy etnicznej Hani zamieszkującej w południowych Chinach, Wietnamie i Laosie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).