Język tofa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Język tofa, tofałarski (starsza nazwa: karagas)^[1] – język z północnego odłamu języków tureckich, używany w centralnej Syberii.

W 1989 r. podano, że ma 300 użytkowników, ale możliwe, że liczba ta była zawyżona^[2]. W 2007 r. oszacowano, że biegle zna go nie więcej niż 40 osób^[2]. Według danych z 2010 r. posługują się nim 93 osoby^[3].

Jest silnie zagrożony wymarciem^[2].

Współczesny alfabet języka tofa składa się z 41 liter^[4]:

А а	Б б	В в	Г г	Ғ ғ	Д д	Е е	Ё ё
Ж ж	З з	И и	i	Й й	К к	Ӄ ӄ	Һ һ
Л л	М м	Н н	ӈ	О о	Ө ө	П п	Р р
С с	Т т	У у	Ү ү	Ф ф	Х х	Ч ч
Ш ш	Щ щ	ъ	Ы ы	ь	Э э	ә	Ю ю
Я я

• TapaniT. Salminen TapaniT., Europe and North Asia, [w:] ChristopherCh. Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 211–282, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-7007-1197-0, ISBN 978-0-203-64565-9, OCLC 47983733  (ang.).

• Karagas, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2017-08-20]  (ang.).