Języki tajskie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Języki tajskie (taj. ภาษาไต phās̛̄ātay) – podgrupa w obrębie rodziny języków dajskich (kam-tai, kradai, tai-kadai). Języki tajskie obejmują między innymi największe z języków rodziny dajskiej, takie jak standardowy język tajski, laotański, szan używany w Birmie, oraz zhuang — język najliczniejszej mniejszości narodowej w ChRL, używany w regionie autonomicznym Guangxi oraz kilkadziesiąt pomniejszych języków w użyciu na terenie Chin, Wietnamu, Laosu, Tajlandii, Mjanmy i Indii, m.in.:
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).