Język aprioryczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Język aprioryczny – międzynarodowy język sztuczny, który nie jest oparty na żadnym znanym języku, szczególnie naturalnym. Słownictwo, podobnie jak gramatyka składa się ze sztucznie utworzonych wyrazów według zasad filozoficznych, matematycznych lub logicznych, albo zostało całkowicie wymyślone przez autora^[1]. Odróżnia je to od języków aposteriorycznych, w których większość materiału pochodzi z jednego lub więcej istniejących języków. Istnieje też kategoria mieszana, zawierająca elementy obu typów, np. volapük^[1].

Pierwsze znane próby stworzenia języka apriorycznego: George Dalgarno.

Przykładowe języki

Przypisy

↑ ^a ^b AlicjaA. Sakaguchi: AlicjaA., Interlinguistik: Gegenstand, Ziele, Aufgaben, Methoden, 1998, s. 97 nn [dostęp 2024-10-27] (niem.).

Bibliografia

Marian Jurkowski: Od wieży Babel do języka kosmitów. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986.
Alicja Sakaguchi: Interlinguistik: Gegenstand, Ziele, Aufgaben, Methoden. Frankfurt a. Main: Peter Lang, 1998, s. 97-110. ISBN 3-631-31387-X

[:0-1] AlicjaA. Sakaguchi: AlicjaA., Interlinguistik: Gegenstand, Ziele, Aufgaben, Methoden, 1998, s. 97 nn [dostęp 2024-10-27] (niem.).

[1]

Kategorie języków sztucznych	artystyczne pomocnicze naturalistyczne schematyczne aposterioryczne aprioryczne esperantydy
Międzynarodowe języki pomocnicze	adamitik adjuvilo Arcaicam Esperantom Basic English Bliss esperanto gestuno glosa idiom neutral ido interlingua latino sine flexione Lingua Franca Nova międzysłowiański novial occidental Simplified Technical English solresol sona volapük
Języki logiczne i filozoficzne	isotype láadan lincos loglan lojban ro toki pona
Języki fikcyjnych światów i ludów	języki Śródziemia języki północnosłowiańskie brithenig enochiański klingoński kreolski pasiarski nadsat na’vi nowomowa ptydepe reformowany egipski simlish talossański wenedyk
Zabawy językowe	louchébem świńska łacina verlan
Inne	damin jazyczije koalang nadsat polari