Jacek Antczak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2013-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jacek Antczak

J. Antczak
Data i miejsce urodzenia	12 września 1969 Kalisz
Zawód, zajęcie	reporter
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jacek Antczak (ur. 12 września 1969 w Kaliszu) – reporter, absolwent kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie studiował też polonistykę.

Pisał, komponował i wykonywał poetyckie ballady z zespołem Wolny Wybór. Był pomysłodawcą, szefem artystycznym (1991–1997) i jurorem Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Studenckiej „Łykend” we Wrocławiu^[1].

Pracował w „Gazecie Wyborczej” (1993). Był także reporterem Radia Kolor, pracował w Telewizji Wrocław i uczył dziennikarstwa w szkołach średnich. Przez 10 lat pisał reportaże dla „Słowa Polskiego”, kierował tam też działem kultury i społecznym. Od grudnia 2003 był szefem działu kultury, redaktorem magazynu, wydawcą i szefem reportażu miejskiego w „Słowie Polskim – Gazecie Wrocławskiej”, a potem z-cą kierownika działu opinie i wydań magazynowych dziennika „Polska-Gazeta Wrocławska”^[1]. Był twórcą i redaktorem „Gazety Europejskiej Stolicy Kultury 2016”^[2].

Za swoje reportaże otrzymał kilka nagród, w tym przyznaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. Najciekawsze zebrał w książce „W Radwanicach najlepiej idą romanse” (Oficyna Wydawnicza Atut, 2004). W 2007 opublikował książkę pt. „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall” (w 2015 w wydawnictwie Agora ukazało się drugie, poszerzone wydanie). W 2008 ukazał się zbiór wywiadów (współautorka Anna Fluder) pt. „Wrocławianie” (Wydawnictwo Dolnośląskie), a w 2013 biografia koszykarza „Adam Wójcik. Rzut bardzo osobisty” (Wydawnictwo SQN).

Autor kilkudziesięciu reportaży^{[potrzebny przypis][3]} opublikowanych m.in. w „Tygodniku Powszechnym”^[4], tygodniku „Angora”, „Nowym Państwie”, dzienniku „Życie”, portalach internetowych i gazetach regionalnych. Od 2015 roku jest dziennikarzem Radia Wrocław Kultura^[5]. Prowadził zajęcia z publicystyki i reportażu na wydziałach dziennikarskich Uniwersytetu Wrocławskiego i Dolnośląskiej Szkoły Wyższej^[6].

• Reportaż „W ciągu godziny przekreślone życie” w „Najlepsze teksty prasowe. Edycja 1999” (Wydawnictwo Andrzej Żórawski, Warszawa, 1999)
• „W Radwanicach najlepiej idą romanse” (reportaże, Oficyna Wydawnicza ATUT, 2004)
• „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall” (Wydawnictwo Rosner i Wspólnicy, 2007)
• „Wrocławianie. 30 rozmów” (współautor: Anna Fluder), (wywiady, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2008)
• Reportaż „Nadzieja w gruzach World Trade Center” w antologii „20 lat nowej Polski w reportażach według Mariusza Szczygła” (Wydawnictwo Czarne 2009)
• Wywiady z Moniką Bolly, Bogusławem Danielewskim, Stanisławem Melskim, Jadwigą Skupnik w książce „Zespół. Rozmowy z aktorami” (Wydawnictwo Teatr Polski we Wrocławiu, 2010)
• Tekst „Ale, k..., napisali słownik” w „The Best of Media 2011” (Wydawnictwo Press, 2012)
• „Adam Wójcik. Rzut bardzo osobisty” (Wydawnictwo Sine Qua Non, 2013)
• „DiverCity: miasto dla wszystkich” (Wrocławska Rewitalizacja, 2014)
• Wywiad „Jak zmartwychwstają moje łotry i bandziory” w „The Best of Media 2013” (Wydawnictwo Press, 2014)
• „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall” (wydanie 2, poszerzone, Wydawnictwo Agora, 2015)
• „Prezydent. Rafał Dutkiewicz (nie tylko) o Wrocławiu” (wydawnictwo Nieoczywiste, 2018)
• „Piotr Hercog. Ultrabiografia” (Wydawnictwo Sine Qua Non, 2019)

• 1989: II Nagroda Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej „OPPA”, Warszawa
• 1990: I Nagroda „OPPA”, Warszawa
• 1991: „Hebanowy szczebel do kariery” – I Nagroda Spotkania Młodych Autorów i Kompozytorów „SMAK” w Myśliborzu
• 1995: Nagroda Dziennikarzy Festiwalu „Recital”, Siedlce
• 1998: Nagroda miesięcznika „Odra” w konkursie na reportaż
• 1999: Nagroda w ogólnopolskim konkursie reporterskim „Polska regionalna”
• 1999: Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za reportaż „W ciągu godziny przekreślone życie”
• 2002, 2004, 2007, 2008, 2009: Nominacje do nagrody im. Tadeusza Szweda „Dziennikarz Roku”
• 2010: Nagroda im. Tadeusza Szweda „Dziennikarz Roku”^[7]
• 2011: Nominacja do nagrody Grand Press 2011 w kategorii dziennikarstwo specjalistyczne
• 2013: Nominacja do nagrody Grand Press 2013 w kategorii wywiad
• 2014: Wyróżnienie w plebiscycie Dziennikarz Biegowy Roku 2014
• 2018: Srebrna Honorowa Odznaka Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego