Jacques Curie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jacques Curie

Paul-Jacques Curie

Data i miejsce urodzenia	29 października 1855 Paryż
Data i miejsce śmierci	19 lutego 1941 Montpellier
Zawód, zajęcie	fizyk, mineralog
Tytuł naukowy	profesor
Alma Mater	Uniwersytet w Montpellier
Krewni i powinowaci	Pierre Curie (brat) Maria Skłodowska-Curie (szwagierka) Irène Joliot-Curie (bratanica) Ève Curie (bratanica)

Paul-Jacques Curie (ur. 29 października 1855 w Paryżu, zm. 19 lutego 1941 w Montpellier)^[1] – francuski fizyk, profesor mineralogii na Uniwersytecie w Montpellier^[2].

Był starszym bratem Pierre'a, szwagrem Marii Skłodowskiej oraz stryjem ich córek Irène Joliot-Curie i Ève Curie. Karierę naukową zaczynał jako preparator w pracowni Charles'a Friedela (odkrywca reakcji Friedela-Craftsa) w Laboratorium Mineralogii na Sorbonie. Wspólną pracę obu braci umożliwił Paul Desains z Laboratorium Fizyki na Sorbonie. W 1880 roku Jacques i Pierre odkryli podczas badań wpływu naprężeń mechanicznych na własności piroelektryków zjawisko piezoelektryczne^[3].