Jakub Gołyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jakub Gołyński herbu Prawdzic z Gołymina (ur. 1434 - zm. 1500 lub 1522), wojewoda mazowiecki.

Żona Elżbieta (córka Mikołaja z Zeńboka), syn Mikołaj (pleban w Tarchominie, płocki kanonik katedralny.

Do rodziny Gołyńskich należał Tarchomin, Jakub Gołyński ufundował kościół, zbudowany z cegły w stylu gotyku nadwiślańskiego. Byli właścicielami Dóbr Białołęckich. W 1467 r. zwolniony przez księcia Konrada z obowiązku przekazywania do skarbu książęcego opłat z istniejącego w Tarchominie przewozu przez Wisłę^[1].

Prawdopodobnie miał córkę Małgorzatę, zakonnicę^[2].