Jan Gerlicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Gerlicz
Ilustracja
podporucznik kawalerii podporucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1900
Stojeszyn

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1936
Lublin

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

8 Pułk Ułanów

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Jan Kanty Gerlicz herbu Lis z odmianą (ur. 30 stycznia 1900 w Stojeszynie, zm. 15 lipca 1936 w Lublinie) – podporucznik kawalerii Wojska Polskiego.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra Henryka Gerlicza i jego żony Róży z domu Łempickiej[1]. Ożenił się z Hanną Wydżga, z którą miał syna Jana[2]. Jego siostrą była Stefania Broniewska – łączniczka Narodowych Sił Zbrojnych, sanitariuszka podczas powstania warszawskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczestniczył w walkach Legionów Polskich[3]. Następnie w stopniu podporucznika brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 8 pułku ułanów, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari[4]. Został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1919[5][6]. W latach 20. pozostawał oficerem rezerwowym 8 pułku ułanów[7][8]. W 1934 jako podporucznik rezerwy kawalerii był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr II jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraśnik[9].

Zmarł 15 lipca 1936[10]. Został pochowany w Lublinie 18 lipca 1936.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]